در ولایت هلمند درمانگاهی ساخته شده است که معتادان به مواد مخدر در آنجا با آب و گفتار درمان میشوند.
اسدالله، مسؤول این درمانگاه میگوید که اثرگذاری این شیوۀ درمان معتادان، بیشتر از درمان با دارو است و با استفاده از این شیوه معتادانی نیز عمل شان را ترک کرده اند.
وی در این باره بیان داشت:«این‌ها در گوشه هایی افتاده بودند، اینجا آوردیم، تا صحت مند شوند و دوباره پیش فرزندان و فامیل خود بروند.»
بازگل که با مراجعه به این درمانگاه، تازه از دنیایی دود و اعتیاد بیرون شده است میگوید ۳۰سال تریاک و هیرویین دود میکرد. او پدر نه فرزند است و در حکومت داکتر نجیب الله یک نظامی بود.
بازگل گفت: «به خاطر مشکلات ایران رفتم، اما در آنجا معتاد شدم »
بسیاری از کارمندان این مرکز را کسانی می سازند که معتاد بودند و در این جا ترک اعتیاد داده شده اند.
مانند وارث او که زهر اعتیاد را از رگ و خونش با آب شسته است، اکنون به دیگران کمک می کند تا از این پدیده شوم رهایی یابند.
وارث در این باره افزود: «اول چرس استفاده می کردم، بعد کارم به هیرویین و شیشه رسید؛ اکنون آمده ام در این شفاخانه و خود را بستر کردم.»
کسانی که برای درمان به این جا آورده می شوند در چند روز نخست به زنجیر کشیده می شوند.
مسؤولان این درمانگاه میگویند این کار هم آنان از آسیب رساندن به خود و دیگران در هنگام درد به دور نگه می‌دارد و هم به فکرشان می اندازد که چرا کارشان به این جا کشیده است.