همزمان با افزایش برنامه های فرهنگی که برای معرفی لباس های محلی و سنتی در کشور راه اندازی می شوند، علاقمندی بانوان نیز به طراحی این گونه لباس ها افزایش یافته است.
محسنه ثاقب، از بانوانی است که در بخش طراحی لباس های سنتی افغانی، در یکی بخش های شهرکابل کار می کند.
او، با ایجاد یک کار خانۀ کوچک طراحی لباس که کمتر از یک سال از آغاز فعالیت آن می گذرد توانسته است مشتریان زیادی را جذب کند.
او می گوید: «روزهایی هم شده که حتا فرصت نمی توانیم فرمایش بگیریم.»
محسنه، کاروبارش را با هزینۀ بیست هزار دالر امریکایی آغاز کرد و در درازای کمتر از یک سال، بیش از پنجاه هزار دالر سرمایه دارد.
سمیه ثاقب، دختر محسنه می گوید آموزش های فنی طراحی لباس را در هند فرا می گیرد و اگر حمایت شود، می خواهد با مادرش کاروبارش را بیشتر گسترش دهد.
سمیه می افزاید: «بدلیل مجبوریت به خارج از کشور رفتم؛ چون این جا در داخل افغانستان به هر جایی سرزدم تا جایی را پیدا کنم که در این رشته آموزش بدهد، متأسفانه نبود.»
محسنه ثاقب تأکید دارد که آنان می کوشند در این مرکز، لباس های سنتی را با کیفیت خوبتر طراحی کنند و از بانوانی که توانایی سرمایه گذاری در این بخش را دارند می خواهد تا در این بخش کار کنند.
او تصریح می کند: «بانوانی که سرمایه دارند و علاقمندی دارند؛ دو دل نباشند، استعدادهای خود را دفن نکنند و در خانه نگه نکنند و تلاش کنند تبارز بدهند.»
در سال های اخیر، بیشتر بانوان علاقمند کار در این بخش استند. در این کارخانه تعداد زیادی از بانوان مصروف کار استند و لباس های سنتی را با شیوه های جدید طراحی و به بازار های داخلی و خارجی به فروش می رسانند.
