گروهی از زنان در جوزجان جنگ‌افزار برداشته‌اند و در برابر تفنگ‌دارانی که خودشان را داعش می‌نامند، می‌رزمند.
این زنان، که شمارشان به بیش‌از صد تن می‌رسد، می‌گویند که ناتوانایی نیروهای امنیتی و ستم داعشیان آنان را ناگزیر به برداشتن جنگ‌افزار ساخته‌است.
گلاب ریز، فرمانده این گروه، می‌گوید که داعشیان همه دار و ندارشان را به آتش کشیدند و فرزندان‌شان را به گلوله بستند.
گلاب‌ریز می‌گوید: «چهار بار همراه‌شان جنگ کرده‌ام، با همین سلاح پیکا چندین تن شان را کشتم و این کار را ادامه می‌دهم.»
عالم‌شاه، عضو واحد زنان مسلح، می‌گوید: «پنج بچه‌ام را با چهار خواهر زاده‌ام کشتند. دستم را به مرمی‌زدند. به آنان التماس می‌کردم که پسرانم را نکشند.»
آی‌جمال، عضو گروه زنان مسلح، می‌گوید: «دو پسرم را کشتند. یکی ۲۰ ساله بود و دیگرش ۱۰ ساله. من هم تفنگ گرفته‌ام و خون پسرانم را نمی‌بخشم.»
در این نبرد کودکان در کنار مادران‌شان سرگردان استند و در بی‌سرنوشتی و آیندۀ نامعلوم به سر می‌برند.