وزارت صحت عامه می‌گوید که در حمله بر ساختمان الحاقی شورای ملی، بسیاری از غیرنظامیان نیز آسیب دیدند؛ در میان زخمیان، که به شفاخانه‌های کابل انتقال یافته‌اند، زنان و کودکان نیز دیده می‌شوند.

رحیمه جامی، نمایندۀ هرات در مجلس نماینده‌گان نیز در میان زخمیان این رویداد است.

بانو جامی می‌گوید: «پس‌از رویداد اول وقتی دیدم که خوب استم، از موتر پایین شدم و در جویی که در پشت یکی از موانع بود، پناه بردم. چون حدس می‌زدم که برای بار دوم نیز رویدادی اتفاق خواهد افتاد و این سبب شد که از موج انفجار دوم خودم را نگهدارم و زنده بمانم.»

کریمه، کارمند اداری مجلس سنا، یکی از زخمیان رویداد روز سه شنبه است. او می‌گوید هنگامی به سوی خانه‌اش می‌رفت، انفجار رخ داد.

کریمه می‌گوید: «می‌خواستیم که از ساختمان بیرون شویم که یکبار یک صدا شنیدم و سپس متوجه شدم که گیج شدم. متوجه شدم که از الاشه‌ام خون جاری است و دیدم که شدیداً زخم برداشته‌ام.»

مسعود، دانش‌آموز مکتب عبدالعلی مستغنی‌است که در رویداد روز سه شنبه زخم برداشته‌است.

او می‌گوید هنگامی زخم برداشت که می‌خواست به زخمیان انفجار نخست در برابر ساختمان الحاقی شورای ملی، کمک کند.

مسعود می‌گوید: «وقتی من و کسانی که با من در موتر بودند، به رویداد نزدیک شدیم و مشغول شدیم که ببینیم چه کسانی زخمی و کشته شدند، انفجار دوم شد و نمی‌دانم که فرد انتحاری در موتر ما بود یا در موتری که پشت سر ما، اما شدیداً از سر و صورت و شانه و دست زخم برداشتم.»

حاجی‌محمد، که پیش از رویداد نیز معلول بود، در این رویداد بار دیگر زخم برداشته‌است.

حاجی‌محمد، کارمند مجلس سنا، می‌گوید: «با یکی‌از همکارانم منتظر موتر بودیم که انفجار اول رخ داد. وقتی به هوش آمدم خود را افتاده در زمین یافتم و همکارم نیز در کنارم افتاده بود. همین‌گونه زخمیان زیادی در هر دو طرف سرک افتاده بودند. تا این که کارمندان امنیت آمدند و من را از آنجا به شفاخانه انتقال دادند.»

از میان ۴۵ زخمیی که به شفاخانه استقلال کابل انتقال داده شده بودند، اکنون تنها دو تن در این شفاخانه بیستری استند و مسؤولان این شفاخانه می‌گوید که وضع یکی از آنان نگران‌کننده است.