حکومت افغانستان می‎کوشد تا حرمسرای ارگ را به شناسه یی از تاریخ کشور مبدل سازد و با گشودن در آن به روی مردم، خوب و بد گذشته گان شان را به آنان بنماید. 

گِردآوری بازمانده های باستانی از گوشه و کنار ارگ، بخشی از این برنامه است و هم اکنون بسیاری از این بازمانده ها را در چند اتاق حرمسرا نگهداری می‎کنند.

تلاش حکومت برای مبدل ساختن حرمسرا به یک بخش همه گانی، مشمول برنامه یی است که به آن تغییر چهره ارگ، نام داده شده است.

فرخنده زهرا نادری، مشاور رییس جمهور در امور سازمان ملل متحد در این باره گفت: «حرمسرا نهادی می باشد که مردم افغانستان این جا می آیند، تاریخ گذشته خود را می بینند، هویت خود را در این‎جا پیدا می کنند؛ هویتی که در یک طرفش، شاید همراهش مشکل داشته باشند.»

قفل قدیمی درِ حرمسرا را، در شمار بازمانده هایی می توان دید که در ماه های اخیر از بخش های گونه گوگون ارگ، گِردآوری شده اند.

این بازمانده ها، در بخشی از حرمسرا، نگهداری می شوند و هرکدام  گوشه یی از تحولات حکمروایی های گونه گون را در کشور، بازتاب می دهد؛ اما نوشته هایی که همچون شناسه بر این بازمانده ها دیده می شوند، می رسانند که قدمت تمامی این بازمانده ها، تنها تخمین زده شده اند.

در تحولات چندین دهۀ اخیر افغانستان، ارگ نیز از آسیب‎ها به دور نمانده است و تاراج برخی از بازمانده‎های باستانی، یکی از این آسیب‎ها است.

خواجه زین العابدین، معتمد جنسی حرمسرای ارگ  که بیش از بیست سال را در ارگ کار کرده است، می‎گوید که او و شماری از همکارانش، برای حفظ برخی از این بازمانده ها، کوشیده اند.

وی اظهار داشت: «یک بار از اطلاعات و فرهنگ کسی اینجا تشریف آورده بود، آن هم جناب کرزی صاحب وی را خواسته بود که همین چیزهایی که در قصر حرمسرای است، قدمت این ها تشخیص شود، باز کاری که لازم بود، صورت نگرفت؛ اما آن فرد نظر داد که همین خود قصر حرمسرا، یک قدمت تاریخی است.»  

حرمسرا، بیش از صد سال قدمت دارد و از کهن ترین بخش‎های ارگ است. کار بازسازی حرمسرا که افزون بر سی و پنج اتاق، بخش های دیگری، همچون یک تالار سینما را هم در خود جا داده است، شش ماه پیش آغاز شد و هنوز هم ادامه دارد.