Skip to main content
تازه‌ترین خبرها
Thumbnail

اتحادیۀ اروپا نباید پناه‌جویان افغان را اخراج کند!

اتحادیۀ اروپا نباید پناه‌جویان افغان را اخراج کند!
پاتریشیا گوسمن، پژوهشگر ارشد سازمان دیده‌بان حقوق بشر افغانستان

این هفته حکومت آلمان ۲۶ مهاجر افغان را، که درخواست پناه‌جویی شان رد شده بود به کابل برگشتاند؛ این در حالی‌است که پیش‌از این نیز گواه برگشتاندن افغانان بودیم. این مهاجرین به شهری برگشته‌اند که هم در آن هم اختلافات است و هم ناامنی.

در شهر کابل سفارت‌ها مانند قعله‌های سنگی استند و دیپلومات‌ها دیدارهای شان را با همتایان‌شان در سفارت‌ها از طریق سکایپ برگزار می‌کنند و به وزارت‌های افغانستان از طریق هلیکوپتر رفت و آمد می‌کنند.

از سوی دیگر، کابل جایی‌است که در آن چهار میلیون جمعیت به سر می‌برند؛ جمعیتِ در حال افزایش؛ جایی که هر روز انتحار و انفجار رخ می‌دهد و تلفات سنگین به غیر نظامیان وارد می‌شود.

در این شهر صدها و هزاران شهروند آن از ایران و پاکستان بر می‌گردند و در این شهر چهارمیلیونی جذب می‌شوند. بی‌جاشده‌گانی که در نتیجۀ جنگ‌ها در ولایت‌ها، نیز در شهر می‌آیند.

در شهر کابل فرصت‌های سرمایه‌گذاری کاهش یافته‌اند؛ جامعۀ مدنی برای بقای شان در حال مباره استند.
 
در اکتوبر ۲۰۱۶ اتحادیۀ اروپا حکومت افغانستان را مجبور به پذیرش ده‌ها هزار بازگشت‌کننده کرد. آلمان نیز کابل را جای امنی برای پناه‌جویانی اعلام کرد که درخواستی‌های شان رد شده بود.

در این هفته توماس دیمیزیر، وزیر امور داخلۀ آلمان به‌گونۀ عمدی از تلفات سرسام‌آور غیرنظامیان چشم‌پوشی کرد و اخراج‌ اخیر را با توجه با این‌که حملات طالبان متمرکز به نماینده‌گان جامعه بین‌المللی است نه مردم افغانستان، توجیه کرد.

از سوی دیگر، ارقامی که از سوی نماینده‌گی سازمان ملل متحد به افغانستان ارائه شده‌است این ادعای وزیر داخله آلمان را غلط ثابت کرده‌است. آمار این سازمان نشان می‌دهد که حملات طالبان و دیگر گروه‌های شورشی در سال ۲۰۱۶ با هدف قراردادن تظاهرات غیرنظامیان، تأسیسات تعلیمی و مذهبی و رسانه‌ها از سال ۲۰۰۱ به‌این‌سو مرگ‌بارتر بوده‌اند.

امنیت کابل به گونه‌یی شکننده‌است که به پرده نازک می‌ماند؛ زیرا با وجود تمامی وعده‌ها و هزینه‌کردن میلیاردها دالر در افغانستان، این کشور هنوز مکان امنی نیست و در لبۀ بحران انسانی قرار دارد، اما حکومت‌های غربی از پذیرفتن این وضع بسیار خجالت زده‌اند.

تا زمانی‌که روشن شود حکومت افغانستان چگونه به بازگشت اجباری پناه‌جویان از پاکستان رسیده‌گی می‌کند، آلمان و دیگر کشورهای اروپایی باید اخراج پناه‌جویانی را که درخواست‌های پناه‌جویی‌شان رد شده‌اند، توقف دهند.

کشورهای غربی نباید افغانان را اخراج کنند، بل با درنظرداشت قوانین ملی، به آنان وضع مطلوبی فراهم سازند.

بازگشت پناه‌جویان افغانستان در حالت جنگ و بحران، نه تنها که یک عمل غیرانسانی است، بل به بی‌ثباتی افزوده خواهد شد.

اتحادیۀ اروپا نباید پناه‌جویان افغان را اخراج کند!

در این شهر صدها و هزاران شهروند آن از ایران و پاکستان بر می‌گردند و در این شهر چهارمیلیونی جذب می‌شوند. بی‌جاشده‌گانی که در نتیجۀ جنگ‌ها در ولایت‌ها، نیز در شهر می‌آیند

Thumbnail

اتحادیۀ اروپا نباید پناه‌جویان افغان را اخراج کند!
پاتریشیا گوسمن، پژوهشگر ارشد سازمان دیده‌بان حقوق بشر افغانستان

این هفته حکومت آلمان ۲۶ مهاجر افغان را، که درخواست پناه‌جویی شان رد شده بود به کابل برگشتاند؛ این در حالی‌است که پیش‌از این نیز گواه برگشتاندن افغانان بودیم. این مهاجرین به شهری برگشته‌اند که هم در آن هم اختلافات است و هم ناامنی.

در شهر کابل سفارت‌ها مانند قعله‌های سنگی استند و دیپلومات‌ها دیدارهای شان را با همتایان‌شان در سفارت‌ها از طریق سکایپ برگزار می‌کنند و به وزارت‌های افغانستان از طریق هلیکوپتر رفت و آمد می‌کنند.

از سوی دیگر، کابل جایی‌است که در آن چهار میلیون جمعیت به سر می‌برند؛ جمعیتِ در حال افزایش؛ جایی که هر روز انتحار و انفجار رخ می‌دهد و تلفات سنگین به غیر نظامیان وارد می‌شود.

در این شهر صدها و هزاران شهروند آن از ایران و پاکستان بر می‌گردند و در این شهر چهارمیلیونی جذب می‌شوند. بی‌جاشده‌گانی که در نتیجۀ جنگ‌ها در ولایت‌ها، نیز در شهر می‌آیند.

در شهر کابل فرصت‌های سرمایه‌گذاری کاهش یافته‌اند؛ جامعۀ مدنی برای بقای شان در حال مباره استند.
 
در اکتوبر ۲۰۱۶ اتحادیۀ اروپا حکومت افغانستان را مجبور به پذیرش ده‌ها هزار بازگشت‌کننده کرد. آلمان نیز کابل را جای امنی برای پناه‌جویانی اعلام کرد که درخواستی‌های شان رد شده بود.

در این هفته توماس دیمیزیر، وزیر امور داخلۀ آلمان به‌گونۀ عمدی از تلفات سرسام‌آور غیرنظامیان چشم‌پوشی کرد و اخراج‌ اخیر را با توجه با این‌که حملات طالبان متمرکز به نماینده‌گان جامعه بین‌المللی است نه مردم افغانستان، توجیه کرد.

از سوی دیگر، ارقامی که از سوی نماینده‌گی سازمان ملل متحد به افغانستان ارائه شده‌است این ادعای وزیر داخله آلمان را غلط ثابت کرده‌است. آمار این سازمان نشان می‌دهد که حملات طالبان و دیگر گروه‌های شورشی در سال ۲۰۱۶ با هدف قراردادن تظاهرات غیرنظامیان، تأسیسات تعلیمی و مذهبی و رسانه‌ها از سال ۲۰۰۱ به‌این‌سو مرگ‌بارتر بوده‌اند.

امنیت کابل به گونه‌یی شکننده‌است که به پرده نازک می‌ماند؛ زیرا با وجود تمامی وعده‌ها و هزینه‌کردن میلیاردها دالر در افغانستان، این کشور هنوز مکان امنی نیست و در لبۀ بحران انسانی قرار دارد، اما حکومت‌های غربی از پذیرفتن این وضع بسیار خجالت زده‌اند.

تا زمانی‌که روشن شود حکومت افغانستان چگونه به بازگشت اجباری پناه‌جویان از پاکستان رسیده‌گی می‌کند، آلمان و دیگر کشورهای اروپایی باید اخراج پناه‌جویانی را که درخواست‌های پناه‌جویی‌شان رد شده‌اند، توقف دهند.

کشورهای غربی نباید افغانان را اخراج کنند، بل با درنظرداشت قوانین ملی، به آنان وضع مطلوبی فراهم سازند.

بازگشت پناه‌جویان افغانستان در حالت جنگ و بحران، نه تنها که یک عمل غیرانسانی است، بل به بی‌ثباتی افزوده خواهد شد.

هم‌رسانی کنید