نزدیک به یک صد دختر و پسر یک رقابت رکابزنی را از بهر صلح و همدیگر پذیری امروز (سهشنبه ۰۶ حمل) در کابل برگزار کردند.
دوچرخه سواران رقابت شان را با رها کردن کبوترها و پوقانهها به هوا، آغاز کردند و دوازده کیلومتر راه را رکاب زدند.
برگزارکنندهگان این رقابت دوچرخه سواری یکی از هدفهای برگزاری این رقابت را بلند کردن آوازهای شان برای صلح و پشتیبانی از صلحی که ارزشهای مدنی و اجتماعی در آن حفظ شوند میدانند؛ نه صلحی که به گفته آنان به یک توافق موقت بانجامد.
کبرا صمیم، دوچرخه سوار، گفت: «همین گونه رقابتها باید همیش برگزار شوند تا بانوان دوچرخه سوار بتوانند بیشتر به این رقابتها رکاب بزنند.»
برای بیشتر دوچرخه سواران این رقابت، دوچرخههایی را فدراسیون ملی دوچرخه سواری به کرایه گرفته بود. به گفته این رکابزنان، این دوچرخهها نه تنها که معیاری نیستند، بل مشکلات فنی نیز دارند.
لطیفه احمدی، رکابزن، گفت: «فاصلهیی که برای بانوان تعیین گردیده بود از دهمزنگ تا دارالمان بود و مشکلات فنی دوچرخههای ما بسیار بود که این دوچرخهها از سوی فدراسیون نیز برای ما کرایه گرفته شده بود.»
این رقابت از دهمزنگ آغاز گردید و نقطه پایان آن برای دختران قصر دارلامان و برای پسران، شهرک جانی برگزیده شده بود.
سرانجام از پسران فرشاد، و از دختران زهرا در بخش جاده، پیش از دیگران به نقطههای پایانی رقابت رسیدند.
فرشاد، برنده رقابت دوچرخه سواری در بخش جاده، گفت: «رقابت رکابزنی ما بسیار بود کسانی که با من رکاب زدند تجربه شان خوب بود.»
یکی از هدفهای برگزاری رقابت امروز، فراخواندن مردم به صلح و همدیگرپذیری گفته میشود.
در یک و نیم دهه گذشته، به صدها نهاد اجتماعی و مدنی از آموزشی تا دادخواهانه ایجاد شدهاند، اما اکنون نگران آن استند که مبادا آن چه را که در بیش از یک و نیم دهه گذشته به دست آوردهاند، از دست بدهند.