نوروز را تمامی شهروندان کشور جشن گرفتند، اما این جشن در خانواده‌های متفاوت بود.
خانواده‌های دارا نوروز را هم در خانه و هم در بیرون با خوشی جشن گرفتند و از آن لذت بردند، اما برخی از خانواده‌های نادار می‌گویند که آنان چیزی ندارند که نو روز را با شکوه جشن بگیرند.
خانواده‌یی خسته از جنگ‌های سنگین هلمند می‌گویند که آنان می‌خواهند که این روز را کم از کم در خانه‌های شان جشن بگیرند، اما فقر و تنگ‌دستی مانع این کار شده‌اند.
محمد عوض، باشنده کابل، گفت: «این روز را کسانی تجلیل می‌کنند که توانایی دارند، ما این قدر توانایی نداریم که در این جا برنامه بگیریم و یا هم برویم در قرغه و جای دیگری.»
سیدغلام، باشنده کابل، گفت: «تجلیل از سال نو پول می‌خواهد من برایت گفتم که ما در خانه‌یی مان یک لقمه نان نداریم.»
عزیزالله، کودک، گفت: «همین قسم زنده‌گی می‌کنیم! در میان این گِل‌ها.»
اما خانواده‌هایی که در رده‌های میانه و بالایی قرار دارند، این روز را با شکوه جشن می‌گیرند.
کسانی‌که این روز را در بیرون از خانه‌های جشن گرفته‌اند و به تفریح و سرگرمی می‌پردازند، می‌گویند که نوروز نشانه‌یی از صلح و هم‌دلی میان شهروندان کشور است.
عبدالرووف، باشنده کابل، گفت: «در سابق‌ها بزکشی بود، پهلوانی بود، مردم شادی سرور بر پا می‌کردند و بسیار خوشحالی بود.»
سحر، کودک، گفت: «من با پدر جانم آمده‌ام تا چکر بزنم و می‌خواهم در آینده یک دختر خوب باشم.»
محمد داوود، باشنده کابل، گفت: «کودکان هم دایم رنج کشیده‌اند چون از زمان که من به دنیا آمده جنگ و بدبختی بوده تا حال.»
فقر و ناداری به ویژه ناامنی‌ها در کشور ظاهرآ بر این پدیده ملی سایه افگنده است، اما با آن‌هم مردمان کشور می‌کوشند تا از این روز در بخش‌های گونه‌گون کشور تجلیل کنند.