در حملۀ انتحاری روز گذشته بر ورزشگاه میوند در حوزۀ ششم امنیتی کابل، حسین علی کریمی، یکی از مربیان این ورزشگاه نیز جان باخته است.
بستگان کریمی می‌گویند که او از پنج‌سال بدینسو مسؤولیت آموزش ورزشکاران رشتۀ پهلوانی را در این ورزشگاه به عهده داشت و تنها سرپرست خانواده اش بود.
حسین علی کریمی، چهل سال داشت و پدر شش فرزند بود – فرزندانی‌که شانه‌های شان برای برداشتن این غم بزرگ کوچکی می‌کنند.
علی حسین کریمی، پسر کاکای حسین علی می‌گوید: «نزدیک ساعت پنج و نیم یا شش بود که صدای یک انفجار بلند را شنیدیم؛ با تیلفون کریمی تماس گرفتم اما تیلفونش خاموش بود. بالاخره خود را به محل رویداد رساندم، دیدم که همه به خاک و خون کشانیده شده اند و حسین علی نیز شهید شده بود.»
میلاد ده ساله کوچکترین پسر حسین علی کریمی است. او می‌گوید هنگامی که مرگ پدر را شنید تکانی خورد و تاکنون نیز حالت خوبی ندارد: «من هم در همان ورزشگاه تمرین می‌کردم چون مریض بودم نزد داکتر رفتم و نتوانستم که دیشب به ورزشگاه بروم و پدرم برایم گفت که با آن‌ها به ورزشگاه بروم، من برایشان گفتم که شما بروید من بعدأ می‌آیم اما نزدیک ساعت شش بود که صدای انفجاربلند شد و پدرم شهید شد.»
خانواده و بستگان حسین علی کریمی از چگونگی رخداد حملۀ انتحاری و جان باختن کریمی ناگفته‌هایی دارند. احمد علی، مامای حسین علی می‌گوید: «این پسر برای پولیس‌ها گفت که موتر کرولا ایستاده در محل مشکوک است، اما عسکرآن با بی پروایی گفتند که آن موتر تلاشی شده است و دقیقه‌یی نگذشته بود که صدای انفجار بلند شد.»
شام‌گاه روز چهارشنبه (۱۴ سنبله)، نخست یک مهاجم انتحاری بر ورزشگاه میوند در منطقۀ قلعۀ ناظر در دشت برچی کابل حمله کرد و سپس هنگامی که خبرنگاران برای پوشش این رویداد رفتند انفجار دیگری رخ داد – در این دو رویداد دست کم بیست و پنج تن مشمول دو کارمند طلوع نیوز نیز جان باختند و ۸۷ تن دیگر زخمی شده‌اند.
این حمله‌ها در حالی صورت می‌گیرند که چندی پیش یک مهاجم انتحاری یک مرکز آموزشی را در دست برچی آماج قرار داد که در آن بیش از شصت دانش آموز کشته شدند و ده‌ها تن دیگر زخمی شدند.
شماری از باشنده‌گان کابل، با انتقاد از افزایش حمله‌های انتحاری در پایتخت، حکومت را به بی توجهی در تأمین امنیت شهروندان کشور متهم می‌کنند: «حکومت باید امنیت شهروندان کشور را تأمین کند، مردم تا چه وقت کشته شوند؟ مردم چه گناه کرده داند؟ بالاخره مردم از دست ناامنی به کجا بروند.»