وضعیت در ولسوالی جاغوری غزنی هنوز هم شکننده است چنان که ساعاتی پس از پایان عملیات تصفیه‌یی نیروهای دولتی، طالبان بار دیگر بر بخش‌هایی از این ولسوالی حمله کردند.
تنها چند ساعت پس از آن‌که نهادهای امنیتی از پاک سازی ولسوالی جاغوری از وجود طالبان سخن گفتند، بخش‌هایی از این ولسوالی بار دیگر گواه حمله جنگ‌جویان طالبان بودند.
محمد سلیم، باشنده جاغوری، گفت: «دیروز بعد از ظهر طالبان به صورت گسترده حمله کردند که با مقاومت نیروهای خیزش مردمی، پولیس و اردو روبه‌رو شدند و عقب نشینی کردند.»
نمایندهگان مردم غزنی می‌گویند تا هنگامی که لانه‌های طالبان در همسایه‌گی‌های جاغوری نابود نشوند و نیز نیروهای امنیتی بیشتری در جاغوری جابجا نشوند، تهدیدها از این ولسوالی دور نخواهند شد.
عارف رحمانی، عضو مجلس نمایندهگان، گفت: «تا زمانی‌که در این‌جا این‌ها لانه‌های شان باقی است و همچنان به عنوان یک تهدید است، هیچ اطمینانی بسیار جدی به تأمین امنیت و بازگشت مردم نیست.»
وحید الله کلیم‌زی، والی غزنی، گفت: «یک قطعه واکنش امنیت ملی در ولسوالی جاغوری ایجاد گردیده و همچنان در هر دو ولسوالی یک کندک اردوی منطقوی منظور شده که عملا کار جلب و جذب آن جریان دارد.»
در همین حال، محمد محقق معاون ریاست اجراییه، در واکنش به حمله طالبان بر ولسوالی جاغوری می‌گوید که طالبان نیرومند‌تر شده‌اند و نیز امکانات پیشرفته‌تری با خود دارند.
محقق گفت: «از دوربین شب، لیزری و سنایپر (تک‌تیر انداز) استفاده می‌کنند و پولیس محلی و ولسوالی این گونه تجهیزات را ندارند.»
این حمله بی‌جا شده‌گان جاغوری را در کابل نگران ساخته است. این بی‌جا شده‌گان می‌گویند که ترس برگشت دوباره طالبان، جرأت برگشت به خانه‌های شان را از آنان گرفته است.
آمنه، بی‌جا شده جاغوری، گفت: «ما مردم غریب استیم و اگر برویم دوباره پس آمده نمی‌توانیم چون موتر نداریم.»
فیروزه، بی‌جا شده جاغوری، گفت: «ما را بازی می‌دهد. در ارزگان گفتند ما با کودکان کار نداریم، با دولت کار داریم. به پیرمردها گفتند که بروید صلح کنید. وقتی که آن‌ها صلح می‌کردند، بالای شان حمله کردند»
در گذشته‌ها دیده شده است بخش‌هایی از کشور که میان طالبان و نیروهای دولتی دست به بدست شده‌اند هیچ گاهی گواه امنیت پایدار نبوده‌اند؛ کندز و فراه نمونه‌های از این بخش‌ها استند.
طالبان دو هفته پیش از چند سو بر ولسوالی جاغوری حمله کردند، حمله یی که دامنه اش به ولسوالی مالستان نیز گسترش یافت و به آواره گی نزدیک به پنجصد خانواده انجامید.