عالمان جهان اسلام در نشست دو روزۀ شان در عربستان سعودی کشتار مردم افغانستان و حمله‌های انتحاری را ناروا اعلام کردند.
بیش ازدوصد نماینده ازجمله عالمان دین از پنجاه وهفت کشور اسلامی در پایان نشست دو روزه شان درشهر مکه اعلامیه‌یی صادر کردند و در آن این عالمان از دولت افغانستان و گروه طالبان خواسته اند تا روند گفت‌وگوهای صلح را آغاز نمایند و به بحران فعلی در کشور خاتمه دهند.
در این اعلامیه افغانستان دارای دولت اسلامی و مردمان ان مسلمان و بی گناه گفته شده اند وتلاش‌ها برای جنگ در این کشور سزاوار نکوهش شناخته شده اند.
دراعلامیه از طالبان و حکومت افغانستان خواسته شده است که آتش‌بس کنند و گفت‌وگو نمایند.
در این نشست، عالمان جهان اسلام حمایت همه جانبه شان را از استقرار صلح پایدار در افغانستان اعلام نمودند و از طرف‌های درگیر جنگ به خصوص حکومت افغانستان و گروه طالبان خواستند که روی یک آتش بس به توافق برسند.
اعلامیه بر برجسته شدن نقش عالمان دین در روند صلح افغانستان تاکید کرده است.
آنها همچنین اظهار داشتند که خشونت و کشتن مردم بی گناه در تضاد با آموزه های اسلام است.
نکات برجستۀ این اعلامیه قرار ذیل است:
- افغانستان یک کشور اسلامی است و شهروندان آن مسلمان استند و زندگی آنان مقدس است. هرگونه کشتار مسلمانان خلاف آموزه های اسلام و در تضاد با اصول وحدت امت اسلامی و همبستگی اجتماعی میان مسلمانان است.
-
یوسف بن احمد العثمین، دبیر کل سازمان همکاری اسلامی گفت:«تجاوز بر خون، مال و عزت مسلمانان حرام است و از همین رو تاکید می ورزیم که حمله‌های انتحاری که مردمان بی گناه را آماج قرار می دهند و جنگ میان مسلمانان از سوی خدا و رسول او حرام شده اند.»
بنابراین، ما از کشورهای اسلامی، سازمان‌ها و نخبگان مسلمان می‌خواهیم که برای تقویت هرچه بیشتر صلح و امنیت در افغانستان همکاری نمایند و همه توانایی‌ها و نفوذ خویش را برای فراهم نمودن یک زندگی پرامن برای تمامی مسلمان‌ها براساس دستورات خداوند و پیامبر او به کار گیرند.
محمد مختار امباده، مفتی بزرگ موریتانیا گفت:«طالبان نمی توانند از راه جنگ و کشتار به هدف های شان برسند. زیرا جنگ کسی را به جایی رسانده نمی تواند. حتا حکومت افغانستان هم به جز صلح به مردمش جیزی بهتری داده نمی تواند. از همین رو هر دو طرف مجبور استند صلح کنند.»
شوقی علام، مفتی بزرگ مصر گفته است:«بدون شک که تمامی علما که در این نشست حضور دارند اقرار می کنند که از رهگذر شرعی، مصالحه واجب است و تمامی طرف ها باید چیزهایی را که شریعت گفته است بپذیرند.»
