نزدیک به دو دهه است که افغانستان از اولویتهای واشنگتن بوده است و مقام‌های بلندپایۀ این دو کشور، بارها از بهر گفت‌وگو در بارۀ پیکار با هراس افگنی، مهمان ارگ و یا کاخ سفید بوده‌اند.
با این حال، رییس جمهور غنی تنها یک بار با دونالد ترمپ در ایالات متحد امریکا دیداری داشته است؛ آن هم نه در کاخ سفید؛ بل در ماه سنبله پارسال، در حاشیه نشست سازمان ملل متحد در نیویارک!
در این مدت، سران کشورهای دیگری که گفته می‌شود شماری از آن‌ها به اندازۀ افغانستان، به ایالات متحده امریکا نزدیک هم نبوده اند، به کاخ سفید رفته اند و با ترمپ دیدار و گفت‌وگو کرده‌اند.
عکس‌هایی‌که نشر شده‌اند، دیدارهای شوکت میرضیایوف، رییس جمهور ازبیکستان، نریندرا مودی، نخست وزیر هند و حیدر العبادی، نخست وزیر عراق را با رییس جمهور ایالات متحده امریکا نشان می‌دهند.
در حال حاضر، افغانستان به یکی از مأموریت‌های مهم ایالات متحده امریکا مبدل شده است و در حدود ده هزار سرباز این کشور در افغانستان حضور دارند و اما چرا در نشست اخیر سران ناتو که هفتۀ پیش در بروکسل برگزار شد، دیداری میان رییس جمهور غنی و رییس جمهور ایالات متحده امریکا، نخست وزیر بریتانیا و نیز دیداری با دبیر کُل ناتو صورت نگرفت؟
آن هم در اوضاعی که دونالد ترمپ، در جریان سخنرانی‌اش در این نشست، از احتمال دیدار با رییس جمهور غنی یاد کرده بود.
عکس‌هایی‌که از این سفر رییس جمهور پخش شده اند، نشان می‌دهند که او تنها با شماری از مقام کشورهای عضو ناتو دیدارهایی داشته است.
یکی از تصویرهای ویدیویی برداشته شده در حاشیه نشست ناتو هم که از سوی دیلی میل پخش شده است، سران حکومت وحدت ملی را، برخلاف آنچه که در داخل کشور می‌نمایند، خیلی نزدیک به هم و اما دور از دیگران نشان می‌دهد!
شماری از اعضای مجلس نماینده‌گان، به این باور اند که نبود یک حکومت قدرتمند در افغانستان و وحدت میان سران حکومت، باعث شده اند از رهبران افغانستان از دید جهانیان بیافتند.
قدرت الله سهاک، یکی از اعضای مجلس نماینده گان در این باره می گوید: «هیچ زمان نبوده است که ما یک حکومت با قدرت و با ثبات داشته باشیم و تمام مردم و نظام، زیر یک چتر به جمع شده باشند تا مشکلات مردم حل شوند. از همین رو است که جهانیان به ما به دیده قدر نمی نگرند.»
فکوری بهشتی، عضو کمیسیون روابط جهانی مجلس نیز می‌افزاید: «این همه عوامل باعث شده تا شرکای بین المللی ما در روابط شان با افغانستان، مخصوصاً با رهبران سیاسی افغانستان، پُشت پا بزنند و حتا به وعده های شان عمل نکنند.»
در این میان، يک منبع از حکومت که می‌خواهد نامش گرفته نشود، می‌گوید که ملاقات رییس جمهور با انگلا مرکل نخست وزیر آلمان هم، به گونۀ تصادفی انجام شد. این منبع حکومت، می‌افزاید که نخست وزیر آلمان در آخرین لحظات درخواست کابل را برای این دیدار پذیرفت.
معاون سخن‌گوی رییس جمهور، در بارۀ دیدارهای رییس جمهور می‌گوید که رییس جمهور در حاشیۀ این نشست بربنیاد برنامه از پیش تنظیم شده با رهبران غربی دیدار کرده است، اما به گفتۀ همان منبع حکومت، کابل بسیار کوشید تا در حاشیه نشست ناتو، با مقام‌های برخی از کشورهای قدرت مند، به گفت وگو بنشیند، اما از سوی این مقام‌ها، پاسخ‌های مثبتی نگرفت.
شماری از آگاهان، می‌گویند که مقام‌های ایالات متحده از رهبران حکومت دل خوشی ندارند به همین لحاظ آنان را دست کم می‌گیرند.
معین معین، استاد دانشگاه و آگاه روابط جهانی در این باره اظهار داشت: «چندی پیش وزیر خارجه ایالات متحده هم غیر مترقبه وارد کابل شد و ابراز نگرانی کرد و صحبت هایی داشت با مقامات حکومت وحدت ملی. من گونه یی نارضایتی را می بینم که بین حکومت وحدت ملی و ناتو و رییس جمهور امریکا است.»
در چنین اوضاعی، رییس جمهور غنی، در باره نشست ناتو و دیدارهایش در حاشیه این نشست، به گونه دیگری می‌اندیشد: «برای اولین بار جامعه جهانی، برای حکومت افغانستان در مورد فساد توصیه نمی کرد؛ بل که خواهان گسترش و تداوم اصلاحات و مبارزه با فساد شدند که به دست آوردن این نوع تعهد تا دو سال قبل، غیر قابل تصور بود.»
منتقدان حکومت وحدت ملی، همواره از بهر پرداختن به سیاست خارجی این حکومت، به ویژه در برخورد با همسایه گان، بیشتر از خوشبینی کار گرفته اند؛ اما روشن نیست، آنچه که اکنون ناخشنودی متحدان کلیدی خارجی این حکومت مطرح می شود، بر این خوشبینی ها چه اثرهایی خواهد گذاشت؟