شهروندان اهل هنود و سیگ در ولایت ننگرهار، مراسم تجلیل از ۳۲۰مین جشن "ویساک" را در این ولایت آغاز کردند.
این جشن که به مثابۀ جشن نوروز برای شهروندان اهل هنود و سیک به حساب میآید، برای سه روز ادامه دارد.
در مراسم آغاز این جشن در ولایت ننگرهار، شماری از مقام های دولتی، باشندهگان ننگرهار شرکت کرده بودند.
در این جشن، شهروندان کشور ترانهها خواندند و نیز برای مهمانان ومقامهای دولتی چندین نوع غذا فراهم کرده اند.
جسبیرسنگ، یکی از شهروندان اهل هنود در جلال آباد در این باره گفت:«در این جشن شمار زیاد از شهروندان ننگرهار شرکت کرده اند و ما سپاسگزاری میکنیم. این جشن برای این است که کدورتها و دلخوریها را کنار بگذاریم با هم اتحاد کنیم.»
اجیت سینگ، باشندۀ دیگر جلال آباد نیز افزود: «در این روز، ما برنامههای ویژهیی داریم؛ چوب بازی میکنیم، موسیقی مینوازیم و رقص و پایکوبی میکنیم.»
محمد گلاب منگل، والی ننگرهار نیز که در این مراسم شرکت کرده بود، بر فراهم سازی شرایط زنده گی بهتر به شهروندان اهل هنود و سیک کشور تأکید ورزید: «من به اینها اطمینان میدهم که تمامی مشکلات آنها چه در بخش ملکیتها آنان است و چه در بخش حقوق مدنی آنان است و یا در بارۀ آموزش فرزندان آنان است، مرفوع خواهند شد.»
جشن ویساک در کابل
اما، باشندهگان اهل هنود و سیک در کابل، قرار است جشن ویساک یا سالروز اعلام هویت سیکها را به روز شنبه، تجلیل کنند.
در آستانۀ این جشن، شماری از مقامهای حکومتی، روز پنج شنبه در درمسال هندوها در کارتۀ پروان برای شرکت در این جشن دعوت شده بودند.
یعقوب احمدزی، معین وزارت سرحدات و قبایل یکی از این مهمانان بود: «اکنون نسبت به گذشته، مشکلات این ها حل شده اند و من میخواهم کسانیکه در میان این ها دانش دارند در ادارات جذب شوند.»
این شهروندان سیک و هندوباور کشور، میگویند که بسیاری از مشکلات فرا راه زنده گی شان در افغانستان هنوز پابرجا استند.
انارکلی هنریار، عضو مجلس سنا در این باره گفت: «متأسفانه که هم اکنون در ولایت هلمند، کسی از هندوها و سیک ها نیستند و آن ها رفته اند و آن ها مشکلات حتا برای سوختاندن اجساد شان داشتند.»
فرزندان شهروندان سیک و هندوباور کشور میگویند که برای آموزش و پرورش، با مشکل رو به رو استند.
دلویندر، یکی از دانش آموزان اهل هنود در کابل است. او اکنون به دلیل اینکه فاصلۀ تنها مکتب ویژۀ آنان، از خانه اش زیاد است، به این مکتب نمی رود.
دلویندر، آموزگار خصوصی دارد و در خانه زبان می آموزد تا بتواند در مکتبهای دیگری که به زبان فارسی و یا پشتو آموزش میدهند، برود: «ما میخواهیم که مثل خواهران و برادران خود به مکتب دیگر برویم و چیزهای دیگر بخوانیم و تحصیلات عالی داشته باشیم.»
آمارها نشان میدهند که شهروندان سیک و هندوبار کشور، اکنون تنها در ولایتهای کابل، ننگرهار و غزنی، زنده گی میکنند و ۶۸ عبادتگاه در کشور دارند.