شمار بزرگی از جوانان و ورزشکاران در هرات دلبسته‌گان موتوکراس یا مسابقات موترسایکل سواری بُرون جاده‌یی استند و در یک هفته دست‌کم یک‌بار با این ورزش هیجان انگیز اما خطرناک را برگزار می‌کنند.
بیشتر این جوانان میکانیک یا مستری موترسایکل اند که از سال‌ها بدین‌سو با ماشین و تخنیک موترسایکل سر و کار داشته‌اند.
جوانان و ورزشکاران هرات می‌گویند که در مسابقات موتوکراس سرعت، شجاعت و چابکی موتورسوار بسیار مهم و حیاتی استند. چون اگر کسی این ویژه‌گی‌ها را نداشته باشد، نمی‌تواند در این مسابقات شرکت کند.
فرزام بیابانی، ورزشکار، گفت: «ما احساسات خود را گفته نمی‌توانیم، چون این ورزش یک هیجاد خاص دارد. چون این ورزش از ورزش‌های دیگر متفاوت، خطرناک‌تر و پرهزینه است.»
بسیاری از جوانان از سال‌ها بدین‌سو با موترسایکل‌ها تمرین می‌کنند و هر از گاهی در مسابقه‌ها نیز شرکت می‌کنند.
نثار احمد رحمانی، ورزشکار، گفت: «ده الی هژه موتور گرفتیم و هر کدام شش الی هفت هزار افغانی از جیب خود مصرف کردیم. دولت حتا به ما کمک نکرد.»
بیشتر علاقه‌مندان این ورزش، میکانیک‌هایی استند که از نوجوانی با ماشین و تخنیک موتورسایکل سر و کار دارند.
در کارخانه‌یی در گوشه‌یی شهر هرات، نجیب الله حیدری و بشیر احمد افسرزاده، دو جوان میکانیک از ورزشکاران حرفه‌یی موتوکراس در هرات استند؛ کارخانه آنان اکنون به فروشگاه موتورسایکل‌های ورزشی مبدل شده است.
حیدری گفت: «ما این موتورها را پیش از مسابقه بررسی می‌کنیم تا در روز مسابقه با مشکل روبرو نشویم.»
افسرزاده می‌گوید که وی در پانزده ساله‌گی با کار با موتورسایکل آشنا شد و رفته رفته به ورزش موتورسواری در برون از جاده دلبسته‌گی پیدا کرد.
موتوکراس یا موتورسایکل سواری برون از جاده هنوز در افغانستان خیلی جا نیفتاده است و فدراسیونی هم ندارد. اما این جوانان می‌گویند که این ورزش را ادامه خواهند داد و روزی آن را به یک ورزش ملی مبدل خواهند ساخت.