مدیر بخش جهانی بیبیسی جهانی، جیمی انگوس، روز پنج شنبه از مقام‌های ایرانی خواست تا آزار و اذیت خبرنگاران بیبیسی و خانواده‌های شان را در ایران متوقف کند.
انگوس از مقام‌های ایرانی خواست که آنان می‌توانند هر گونه شکایت شان در باره گزارش‌های بخش فارسی بیبیسی را با این نهاد در میان بگذارند.
در خبرنامه‌ی که از سوی بیبیسی نشر شده است، چنین آمده است: «کارمندان بیبیسی فارسی و خانواده‌های آنان در طی ۹ سال گذشته از سوی مقام‌های ایرانی آزار و اذیت شده‌اند.»
انگوس در این خبرنامه گفته است :«من از آن‌ها دعوت می‌کنم تا در هر زمان و هر مکان، به گونه خصوصی و یا در به گونه آشکار، با ما صحبت کنند. ما خوش‌حال خواهیم شد تا به شکایات شان رسیده‌گی کنیم.»
انگوس که در حاشیه هفتاد و سومین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در ژنو سخنرانی می‌کرد گفت که ایران باید شکایات‌اش در باره گزارش‌ها این شبکه را به بیبیسی برساند، ولی آزار و اذیت کارمندان بیبیسی و خانواده‌های آنان غیرقابل قبول است.»
سفیر بریتانیا در سازمان ملل متحد، جولیان برایت ویت، همچنان از ایران خواست تمام اقدامات علیه کارمندان بیبیسی و خانواده‌های آنان و آزار و اذیت روزنامه‌نگاران مستقل را متوقف کند.
وی گفت: « آزادی بیان و مطبوعات، نشانه‌ای از یک جامعه باز است.»
دیوید کی، گزارش‌گر ویژه سازمان ملل در زمینه آزادی بیان از طریق یک پیام ویدئویی با تأکید بر آزادی بیان گفت روشن است که برای مقام‌های ایران هر گونه وابستگی به بیبیسی جنایت است.
وی گفت :«ایران باید تمام اقدامات علیه کارمندان بیبیسی فارسی و خانواده‌های آنان و استفاده از قوانین سرکوب‌گرانه علیه روزنامه نگاران مستقل را که وابسته به بیبیسی هستند یا نه، متوقف کند.»
یک از مشاورین این شبکه نیز گفت: «آزار و اذیت خبرنگاران و متهم کردن آنان به جاسوسی برای انجام کارهای شان، یک تاکتیک جدید نیست، اما هدف قرار دادن اعضای خانواده و منابع آن‌ها، جدید و نگران کننده استند.»
جرمی دیر، معاون دبیر کل فدراسیون بین المللی خبرنگاران نیز با تأکید بر توقف هر گونه آزار و اذیت روزنامه نگاران گفت: «ایران به خاطر تخلفات حقوق بشری خود، زندانی کردن خبرنگاران، مجبور کردن افراد به تبعید، محروم کردن افراد از بازگشت، دستگیری، بازداشت، ترس و آزار و اذیت کارمندان رسانه‌ای محکوم شده است.»
مازیار بهاری، خبرنگار و فعال حقوق بشر از تجربه خود در ایران چنین گفت: «من برای انجام کارم در سال ۲۰۰۹ بازداشت شدم؛ زمانی‌که خبرنگار مجله نیوزویک بودم و مستندهایی برای کانال‌های مختلف در انگلستان می‌ساختم. در جریان بازجویی‌هایم متوجه شدم که انجام کارم به عنوان خبرنگار، تنها جنایت من بوده است.»
کسرا ناجی، یک خبرنگار ارشد بیبیسی روز چهارشنبه برای نخستین بار از شورای حقوق بشر سازمان ملل خواست که به قضیه همکارش رسیده‌گی کند.
ناجی گفت: «هنگامی که نیروهای امنیتی یک زن ۲۷ ساله را در تهران دستگیر کردند و او را به زندان اوین بردند، اسیر کننده‌گان با خواهر وی، یکی از همکاران من در بیبیسی فارسی در لندن، تماس گرفتند. آنان از او خواستند که کارش با بیبیسی را متوقف کند یا حداقل برای همکاری با آنان، در عوض آزادی خواهرش، جاسوسی کند. وقتی که او خواسته آنان را رد کرد، آن‌ها خواهر وی را به مدت ۱۷ روز در زندان انفرادی نگه داشتند.»
ناجی همچنین خاطر نشان کرد که موارد متعددی از آزار و اذیت در برابر کارمندان بیبیسی فارسی وجود دارد. وی گفت دولت ایران ۱۵۲ نفر از کارمندان کنونی و پیشین بیبیسی فارسی را به توطئه علیه امنیت ملی این کشور متهم کرده‌اند. وی آخرین مورد را همچون «مجازات غیرمنتظره جمعی» و «حمله به آزادی بیان» توصیف کرد.