امروز، روز جهانی پناهجویان است و در این روز، سازمانهای جهانی میکوشند که توجه جهانیان را به مشکلات پناهجویان و بیجاشدهگان داخلی جلب کنند.
این در حالی است که امسال، شمار پناهجویان در جهان افزایش یافتهاست.
در حال حاضر، پناهجویان مسلمان روهینگیا یکیاز بزرگترین گروههای پناهجویان در جهان استند.
سال گذشته بیشاز ۷۰۰ هزار تن از این مسلمانان از میانمار رانده شدند و اکنون در بنگلادیش بهسر میبرند.
در این گزارش، به روند خروج پناهجویان از میانمار و زندگی آنان در بنگلادیش، پرداخته شدهاست.
به روز بیستوپنجم ماه اگست سال ۲۰۱۷میلادی، یک روز پساز آنکه کوفی عنان، دبیر کل پیشین سازمان ملل متحد و کمیسیونیکه او رهبری میکرد، نتیجهی یافتههایشان را به حکومت میانمار سپردند، گروهیاز شورشیان روهینگیا با حمله بر پاسگاههای پولیس و ارتش در غرب میانمار ۱۲تن را کشتند.
گروههای مدافع حقوق بشر و روهینگیاهاییکه از روستاهایشان گریختهاند، میگویند که پساز این حملهها، ارتش میانمار و روستانشینان بودایی با حمله، کشتار و آتشزدن خانهها کوشیدند که مسلمانان روهینگیا را از روستاهایشان بکوچانند.
یک روز پساز آغاز این خشونتها، صدها تن از مسلمانان روهینگیا درحالیکه در روستاهایشان آواز تیراندازی شنیده میشد، از مرز گذشتند و خودشان را به بنگلادیش رسانیدند.
این تصویر را یکیاز پناهجویان روهینگیا هنگامیکه از روستایش میگریخت، گرفتهاست که سوختن خانههای این غیرنظامیان را نشان میدهد.
با ادامهی این خشونتها، صدها هزار تن از مسلمانان روهینگیا به منطقه «کوکس بازار» در بنگلادیش پناه بردند.
دوهفته پساز آغاز این خشونتها، آنگ سان سوچی، مشاور حکومت میانمار این وضع را یکیاز بزرگترین چالشها در برابر این کشور دانست؛ اما گفت که حکومت میانمار بهدنبال برگردانیدن وضع بهحالت عادی است.
با اینحال، او گفت که حکومت نوپای این کشور نمیتواند این مشکل را بهزودی ازمیان بردارد.
آنگسان سوچی، مشاور حکومت میانمار، در این باره گفت: «فکر میکنم منطقی نیست که از ما بخواهید که همهچیز را در ۱۸ماه حل کنیم.»
فشارهای جامعه جهانی بر میانمار برای پایاندادن به این خشونتها در ماه سپتمبر همانسال افزایش یافتند و کشورهای مسلمان، بیشترین اعتراضها را داشتند.
در داکه، پایتخت بنگلادیش معترضان خشمشان را در برابر میانمار و آنگسان سوچی، نشان دادند.
بلندپایهترین مقام حقوق بشر سازمان ملل متحد، رفتار ارتش میانمار را در برابر روهینگیاها «عملیات وحشیانهی نظامی» خواند و گفت که این عملیات، نمونهی گویایی از پاکسازی قومی است.
در این ماه، شمار پناهجویان روهینگیا، به ۴۰۰هزار تن رسید.
آنگسان سوچی هم سفرش را به نشست عمومی سازمان ملل متحد، ملغا ساخت.
وزیر خارجه ایالات متحده هم با نکوهش این خشونتها خواستار پایاندادن به این خشونتها شد.
رکس تیلرسن، وزیر خارجه ایالات متحده امریکا، گفت: «این خشونتها باید پایان یابند. پیگرد مردم باید پایان یابد. بسیاریها این خشونتها را پاکسازی قومی گفتهاند.
در هژدهم ماه سپتمر، دیدهبان جهانی حقوق بشر خواستار وضع تحریمهای اقتصادی بر میانمار و نیز جلوگیری از فروش جنگافزار به ارتش این کشور شد.
شمار پناهجویان روهینگیا روزبهروز افزایش مییافت و صدها هزار تنیکه به بنگلادیش میرسیدند، تاکنون به کمکهای جامعه جهانی وابسته استند.
سوچی، در این ماه برای نخستین بار دربارهی خشونتها در برابر مسلمانان روهینگیا، سخنرانی کرد.
او گفت: «ما هرگونه نقض حقوق بشر و نیز خشونتهای غیرقانونی را نکوهش میکنیم. ما به بازگردانیدن صلح، ثبات و حاکمیت قانون در این ایالت متعهد استیم.»
در بیستم ماه سپتمر سال ۲۰۱۷، سوچی در گفتوگو با یک شبکهی تلویزیونی هند گفت که تنشها میان مسلمانان و بوداییان در ایالت راخین میانمار از قرن ۱۹ آغاز شدهاند و از میان برداشتن آنها در کوتاهمدت ممکن نیست.
سوچی، افزود: «در ایالت راخین، تنشها میان مسلمانان و بوداییان، بهگونهی تدریجی ایجاد شدهاند. ما این مشکل را به ارث بردهایم و باید آنرا ازمیان برداریم. این کاری نیست که در یکشب انجام شود و چیزی نیست که برای آن پاسخهای سادهیی بیابیم.»
در ماه اکتوبر سال ۲۰۱۷میلادی، نهادهای غیر دولتی بنگلادیش از نهادهای کمکرسان سازمان ملل متحد خواستند که برای کمکرسانی بهتر به پناهجویان میانمار، با این نهادهای محلی کمک کنند.
این نهادها اعلام کردند که محلیساختن روند کمکرسانی میتواند هزینهها را کاهش دهد و به افزایش کارایی بیانجامد.
از همینرو، سازمان ملل متحد از جهانیان خواستار ۴۳۴میلیون دالر شد تا برای یک اعشاریه دومیلیون تن، برای ششماه کمکهای حیاتی فراهم بسازد. اما این سازمان میگوید که تاکنون تنها ۳۴۴میلیون دالر گردآوری کردهاست.
در ماه دسمبر، کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهجویان اعلام کرد که روند گریختن پناهجویان مسلمان روهینگیا از میانمار ادامه دارد؛ اما افق بازگشت آنان پدیدار نیست.
کیلی سلیمنتس، معاون کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهجویان، گفت: «بسیاریاز پناهجویان چیزی ندارند که برگردند. خانهها و روستاهایشان ویران شدهاند. کسانیکه باقی ماندهاند با مردمان دیگر اختلافهای بسیاری دارند و دسترسی به کمکهای انساندوستانه بسنده نیست.»
در نیمهی نخست ماه جنوری سال روان میلادی، سرانجام بنگلادیش و میانمار بهتوافق رسیدند که پناهجویان روهینگیا به گونهی کامل؛ اما داوطلبانه به روستاهایشان بازگردند، اما این پناهجویان و سازمان ملل متحد تاکنون به این روند شک دارند.
میانمار گفت که از این پناهجویان در دومرکز میزبانی خواهد کرد؛ اما با گذشت ششماه این روند هنوز آغاز نشدهاست.
در پایان ماه جنوری، یک گفتوگوکننده کشتهکار امریکایی، از بورد جهانییی مشاوران حکومت آنگسان سوچی کنار رفت.
استعفای او پس از نخستیندیدار اعضای این بورد از روستاهای روهینگیاها اعلام شد.
بیل ریچاردسن، والی پیشین نیو مکسیکو، در این باره گفت: «فکر میکنم مشکل این است که سوچی نمیخواهد با ارتش رویارویی کند. او نمیخواهد به ارتش بگوید که به جنایتهایش پایان دهد؛ زیرا او میخواهد که دوباره در انتخابات برنده شود و از ارتش میترسد. این یک موقف اخلاقی اشتباهآمیز است.»
در بیستوهشتم ماه جنوری، جوکو ویدودو، رییسجمهور اندونیزیا که رهبری پُرجمعیتترین کشور اسلامی را دارد از اردوگاههای پناه جویان روهینگیا در بنگلادیش بازدید کرد.
در این هنگام، روند آمدن پناهجویان روهینگیا به میانمار، بهشدت ادامه داشت.
در این هنگام، میانمار گفت تلاش دارد که پناهجویان روهینگیا را به روستاهایشان بازگرداند؛ اما این پناهجویان بارها گفتهاند که نمیخواهند به میانمار برگردند.