دبیر کل ناتو میگوید که نیروهای این پیمان بیشتر از حد نیاز در افغانستان برجا نخواهند ماند؛ اما وی تأکید میورزد که هدف اصلی ناتو، جلوگیری از مبدل شدن افغانستان به پناهگاه امن هراسافگنان جهانی است.
ینس استولتنبرگ بدین باور است که اکنون در افغانستان، باید از تلاشها برای یافتن یک راه حل صلح آمیز پشتیبانی شود.
در پی پخش گزارشها در باره توافقات نخستین واشنگتن و طالبان در باره صلح افغانستان، دبیر کُل ناتو میگوید که نیروهای این سازمان در افغانستان بیشتر از حد نیاز نخواهند ماند.
ینس استولتنبرگ؛ دبیر کُل ناتو، گفت: «ما در افغانستان استیم تا اوضاع را برای یک راه حل صلح آمیز و گفتوگوها فراهم بسازیم. ما وسیلهیی از بهر کمک و مشوره دهی به نیروهای افغان استیم تا بتوانند امنیت و ثبات را در افغانستان، خودشان تامین کنند. ما بیشتر از حد نیاز در آن جا نخواهیم ماند؛ اما پیش از آن که وضعی به میان بیاید که ما را قادر بسازد بتوانیم آنجا را ترک کنیم یا نیروهای مان را در حالتی کاهش دهیم که هدف اصلی ما را صدمه نزند، افغانستان را ترک نخواهیم کرد. هدف اصلی ما جلوگیری از مبدل شدن افغانستان به پناه گاه امن هراسافگنان جهانی است.»
دبیر کُل ناتو تأکید میورزد که این پیمان، در پیوند با روند صلح افغانستان، با واشنگتن در تماس است.
استولتنبرگ گفت: «کاری که اکنون باید انجام دهیم، حمایت از تلاشها برای یافتن یک راه حل صلح آمیز است. ما با ایالات متحده از نزدیک در تماس استیم. یکی از موضوعاتی که امروز در باره آن گفتوگو خواهیم کرد، تلاشهای صلح است. اما دوباره میگویم که هدف از حضور نظامی ما، ایجاد شرایط برای یک راه حل سیاسی است و امیدواریم که بتوانیم به این هدف دست یابیم.»
هم زمان با این، وزارت دفاع ملی از ادامه عملیاتهای ویژه نظامی در برابر طالبان، در کنار تلاشهای صلح در کشور و بیرون از کشور، خبر میدهد.
اسدالله خالد، نامزد وزیر دفاع ملی، گفت: «همان گونه که وعده کرده بودیم به لانههای دشمن میرویم. مثال آنرا شما میبینید که نیروهای قهرمان کوماندو در ولسوالی آببند غزنی ثابت ساختند. ما نمیگذاریم که دشمن زندهگی آرام مردم ما را ناآرام بسازد.»
این در حالی است که جنگهای ماههای اخیر در کشور، بیشتر از هر زمان، برای طرفهای درگیر در کشور، پُر تلفات دانسته شدهاند.
به تازهگی وزارت دفاع ملی گفته است که از بهر آموزش بهتر نیروهای ارتش و نیز برای جلوگیری از تلفات این نیروها، دوره آموزشهای نخستین ارتش را، از ده هفته به دوازده هفته افزایش داده است و نیز ابزارهای نظامی دانشآموزان مراکز ارتش را، تا بیش از هشتاد درصد بیشتر ساخته است.