کابل در یک هفتۀ اخیر شاهد دو حملۀ خونین بوده است؛ هنوز جسدهای جان باخته‎گان حمله بر هُتل کنتیننتال از زیرآوارها کشیده نشده بودند که امروز مهاجم انتحاری دیگر، قلب شهر کابل را آماج قرار داد و جان ۹۵ تن را گرفت و بیش از ۱۶۳ تن دیگر را زخمی ساخت.

این در حالی است که در ولایت هلمند نیز یک حمله کننده انتحاری شش تن از نیروهای امنیتی را زخمی ساخت؛ درست یک روز پیش از آن که شهر جلال آباد آماج حملۀ انتحاری قرار گرفت و در آن یک پولیس جان باخت و چهار تن دیگر زخمی شدند.

از سویی دیگر، دفتر «نجات کودکان» در ولایت ننگرهار آماج حمله قرار گرفت و در آن شش تن جان باختند و بیش از بیست و پنج تن دیگر زخمی شدند.

ادامۀ این روند و آن چه که عبدالله عبدالله، از آن افزایش حملات هراس افگنی یاد می کند، واکنش هایی را به همراه شده است.

شماری از اعضای شورای ملی، مقام های امنیتی و استخباراتی را در کار تأمین امنیت کشور به ویژه پایتخت ناتوان می دانند و از آنان می خواهند از مقام های شان کنار بروند.

سید علی کاظمی، عضو مجلس نماینده گان در این باره گفت: «متأسفانه حمله یی که امروز صورت گرفت، به ادامۀ حملات قبلی بود؛ متأسفانه در افغانستان جنگ های نیابتی قطعاً وجود دارد.»

صفی الله هاشمی، عضو مجلس سنا نیز افزود: «تعجب می کنیم که تا این اندازه ضعف وجود دارد و مردم به این اندازه به خاک و خون کشانیده می شوند و مردم هر روز متأثر می شوند چرا این مسؤولین جرأت این را ندارند تا از کار دست بکشند.»

در همین حال، نظامیان پیشین، نبود ظرفیت را در نهادهای امنیتی کشور از علت های اصلی افزایش این ناامنی ها می دانند.

محمداگل مجاهد در این باره می گوید: «بخش استخباراتی و کشفی ما ضعف وجود دارد باید تقویت شود تا زمانی که بخش های کشفی و استخباراتی ما تقویت نشود جلوگیری همچون حملات مهارشدن آن ناممکن خواهد بود.»

همزمان با این، شماری هم به این باور اند که تنش های سیاسی درون حکومتی، باعث شده است که سران حکومت کمتر امنیت مردم را جدی بگیرند.

محسن احمدی، عضو شورای ولایتی کابل گفت: «حکومت افغانستان فعلأ درگیر موضوعات داخلی خود است و موضوعات داخلی و منافع شخصی خود را ترجیح می دهند بر منافع مردم افغانستان.»