Skip to main content
تازه‌ترین خبرها
تصویر بندانگشتی

ده‌ها خانوادۀ بیجاشدۀ غزنی تاکنون به خانه‌های شان برنگشته‌اند

یازده روز پیش، حکومت اعلام کرد که به حضور ده روزۀ طالبان بر بخش‌هایی از ولسوالی‌های جاغوری و مالستان ولایت غزنی، پایان داده است و جنگ‌جویان این گروه از این دو بخش غزنی، بیرون رانده شده‌اند.

اما، اکنون شماری از خانواده‌هایی که بدلیل نبردها در این ولسوالی‌ها و نیز ولسوالی خاص ارزگان ولایت ارزگان، به کابل آمده بودند، می‌گویند تاکنون مناطق شان امن نیستند و به همین دلیل نمی‌توانند به خانه‌های شان برگردند.

این بیجاشده‌گان، در وضعیت بدی در مسجدها در کابل زنده‌گی می‌کنند و به سهولت‌های لازم زنده‌گی دسترسی ندارند.

به گفتۀ آنان، روزانه ده‌ها تن شان به بیماری‌های گوناگون مصاب می‌شوند.

بربنیاد آمارهای سازمان ملل، پس از حملۀ طالبان بر این بخش‌ها، در حدود چهارهزار خانواده از جاغوری، مالستان و ارزگان خاص به کابل، بامیان و شماری از ولایت‌‎های دیگر فرار کردند.

اما، تاکنون ده‌ها خانواده از این بیجاشده‌گان، در کابل مانده‌اند. آنان می‌گویند بدلیل ناامنی نمی‌توانند برگردند.

جمعه‌خان، یکی از این بیجاشده‌گان است. خانوادۀ او با ۶۰ خانوادۀ دیگر در یک مسجد در غرب کابل زنده‌گی می‌کنند. جمعه خان با شرایط سخت زنده‌گی در کابل کنار می‌آید اما بسته بودن مکتب‌ها برایش قابل پذیرش نیست: «اوضاع خوب نیست. حال، مکتب‎ها همه تعطیل استند معلمین همه این‌جا استند.»

نازنین، بیجاشدۀ دیگر است که در این مسجد شب و روز می‌گذراند. او می‌گوید نه امکانات برای ماندن در کابل دارد و نه شرایط فراهم است که به خانه‌اش به جاغوری برگردد: «از این پیش در آنجا (جاغوری) جنگ نشده بود، اما حال می ترسیم، رفته نمی‌توانیم.»

فرهاد نیز می‌گوید هنگامی که نبردها در جاغوری آغاز شدند، با پدر، مادر و چهار برادرش به کابل آمدند.

فرهاد می‌گوید پدرش در این نبردها زخمی شده است: «همین جنگ که شد خیلی مردم را آواره کرد، ما خودم که در مکتب بودم برای خود تقسیم اوقات داشتم.»

علی احمد، بیجاشدۀ دیگر نیز داستان مشابهی دارد: «امتحان ندادیم، درس‌های خود را می‌خواندیم ولی حالا که در این جا آمدیم هر روز مریض استیم، نان هم برای ما درست نمی‌رسد.»

اما، نصرت رحیمی، معاون سخن‌گوی وزارت داخله از تأمین امنیت ولسوالی‌های جاغوری، مالستان و نیز ارزگان خاص اطمینان می‌دهد: «وضعیت در آنجا به گونۀ نرمال آمده‌است. باشنده‌گان محترم ارزگان، مالستان و جاغوری می‌توانند دوباره به مناطق شان بروند و اطمینان داشته باشند.»

بربنیاد گزارش‌ها، در نبردهای جاغوری و مالستان و ارزگان خاص، دست کم ۵۲ تن کشته شدند و شمار دیگر هم زخمی شدند.

به همین دلیل، امروز مراسم دعاخوانی برای این قربانیان در کابل برگزار شد.

احمد شاه نوازی، باشندۀ جاغوری در این باره گفت: «امروز بیشتر از پنجاه فامیل در مسجدی که فعلأ فاتحه جریان دارد، بیشتر از پنجاه فامیل اعضای خانواده خود را از دست داده اند، کسانی که کارگر خانه خود شان بودند.»

فهیم صادقی، باشندۀ دیگر جاغوری نیز افزود: «در جاغوری نگرانی‌های زیادی وجود دارد بدلیل این که ضمانتی نیست برای این که مردم به خانه‌های شان برگردند.»

ده‌ها خانوادۀ بیجاشدۀ غزنی تاکنون به خانه‌های شان برنگشته‌اند

این خانواده‌ها که در مسجدهای شهر کابل زنده‌گی می‌کنند، می‌گویند که روزانه ده‌ها تن آنان بیمار می‌شوند.

تصویر بندانگشتی

یازده روز پیش، حکومت اعلام کرد که به حضور ده روزۀ طالبان بر بخش‌هایی از ولسوالی‌های جاغوری و مالستان ولایت غزنی، پایان داده است و جنگ‌جویان این گروه از این دو بخش غزنی، بیرون رانده شده‌اند.

اما، اکنون شماری از خانواده‌هایی که بدلیل نبردها در این ولسوالی‌ها و نیز ولسوالی خاص ارزگان ولایت ارزگان، به کابل آمده بودند، می‌گویند تاکنون مناطق شان امن نیستند و به همین دلیل نمی‌توانند به خانه‌های شان برگردند.

این بیجاشده‌گان، در وضعیت بدی در مسجدها در کابل زنده‌گی می‌کنند و به سهولت‌های لازم زنده‌گی دسترسی ندارند.

به گفتۀ آنان، روزانه ده‌ها تن شان به بیماری‌های گوناگون مصاب می‌شوند.

بربنیاد آمارهای سازمان ملل، پس از حملۀ طالبان بر این بخش‌ها، در حدود چهارهزار خانواده از جاغوری، مالستان و ارزگان خاص به کابل، بامیان و شماری از ولایت‌‎های دیگر فرار کردند.

اما، تاکنون ده‌ها خانواده از این بیجاشده‌گان، در کابل مانده‌اند. آنان می‌گویند بدلیل ناامنی نمی‌توانند برگردند.

جمعه‌خان، یکی از این بیجاشده‌گان است. خانوادۀ او با ۶۰ خانوادۀ دیگر در یک مسجد در غرب کابل زنده‌گی می‌کنند. جمعه خان با شرایط سخت زنده‌گی در کابل کنار می‌آید اما بسته بودن مکتب‌ها برایش قابل پذیرش نیست: «اوضاع خوب نیست. حال، مکتب‎ها همه تعطیل استند معلمین همه این‌جا استند.»

نازنین، بیجاشدۀ دیگر است که در این مسجد شب و روز می‌گذراند. او می‌گوید نه امکانات برای ماندن در کابل دارد و نه شرایط فراهم است که به خانه‌اش به جاغوری برگردد: «از این پیش در آنجا (جاغوری) جنگ نشده بود، اما حال می ترسیم، رفته نمی‌توانیم.»

فرهاد نیز می‌گوید هنگامی که نبردها در جاغوری آغاز شدند، با پدر، مادر و چهار برادرش به کابل آمدند.

فرهاد می‌گوید پدرش در این نبردها زخمی شده است: «همین جنگ که شد خیلی مردم را آواره کرد، ما خودم که در مکتب بودم برای خود تقسیم اوقات داشتم.»

علی احمد، بیجاشدۀ دیگر نیز داستان مشابهی دارد: «امتحان ندادیم، درس‌های خود را می‌خواندیم ولی حالا که در این جا آمدیم هر روز مریض استیم، نان هم برای ما درست نمی‌رسد.»

اما، نصرت رحیمی، معاون سخن‌گوی وزارت داخله از تأمین امنیت ولسوالی‌های جاغوری، مالستان و نیز ارزگان خاص اطمینان می‌دهد: «وضعیت در آنجا به گونۀ نرمال آمده‌است. باشنده‌گان محترم ارزگان، مالستان و جاغوری می‌توانند دوباره به مناطق شان بروند و اطمینان داشته باشند.»

بربنیاد گزارش‌ها، در نبردهای جاغوری و مالستان و ارزگان خاص، دست کم ۵۲ تن کشته شدند و شمار دیگر هم زخمی شدند.

به همین دلیل، امروز مراسم دعاخوانی برای این قربانیان در کابل برگزار شد.

احمد شاه نوازی، باشندۀ جاغوری در این باره گفت: «امروز بیشتر از پنجاه فامیل در مسجدی که فعلأ فاتحه جریان دارد، بیشتر از پنجاه فامیل اعضای خانواده خود را از دست داده اند، کسانی که کارگر خانه خود شان بودند.»

فهیم صادقی، باشندۀ دیگر جاغوری نیز افزود: «در جاغوری نگرانی‌های زیادی وجود دارد بدلیل این که ضمانتی نیست برای این که مردم به خانه‌های شان برگردند.»

هم‌رسانی کنید