در اوج جنجال‌های پس از انتخابات مجلس نماینده‌گان در کابل، کسانی هم در روستاهای دور دست پایتخت استند که از این رویدادها، آگاهی چندانی ندارند.
چنان که شماری از چنین روستاییان، پس از آگاه شدن از فیصلۀ کمیسیون رسیده‌گی به شکایت‌های انتخاباتی در بارۀ باطل شدن تمامی آرای کابل، می‌پندارند که ماجرا پایان یافته است و انتخابات کابل، از سر برگزار خواهد شد.
عبدالحبیب ۴۲ ساله که با خانوادۀ هشت نفری‌اش در روستایی در ۲۵کیلومتری شمال کابل زنده‌گی می‌کند، از جنجال‌های پس از انتخابات مجلس نماینده‌گان در کابل، چیزی نمی‌داند؛ اما از پارلمان آینده و نقش آن بر زنده‌گی‌اش، انتظارات بسیار دارد.
او می‌گوید: «این‌جا یگان خانه بیخی هیچ تلویزیون ندارد. خبر هم، آن هم خبری که درست باشد، کسی نمی‌گوید. پارلمان آینده هم اگر مثل پارلمان پیشین باشد، پس اگر ده نفرش خوب است، دوتایش را حتماً خراب هم دارد.»
در روستای که عبدالحبیب زنده‌گی می‌کند، نزدیک به ۷۰۰ تن در انتخابات مجلس نماینده‌گان شرکت کرده بودند که بیش از ۳۶۰ تن آنان زنان و دختران بودند.
اما دل آغا احمدزی، باشندۀ دیگر این روستان می‌گوید جنجال‌های پس از انتخابات مجلس در کابل، کام مردم این روستا را تلخ ساخته اند: «به بایومتریک رأی دادند که تا هشت بجه شب را، خانم ها پشت سایت انتخابات ایستاد بودند تا آنان بایومتریک شوند.»
جوانان این روستا، هنوزهم روز رأی‌دهی را در انتخابات مجلس، لحظه به لحظه، به یاد دارند.
قیوم که ورزشکار است در بارۀ این روز می‌گوید: «خیلی زحمت کشیدم، رأی دادم، فامیلم، دوستانم، کُل شان را من دعوت کردم، آمدند به مسجد رأی دادند.»
عبیدالله جوان دیگر این روستا نیز می‌افزاید: «زیادتر مردم بایومتریک هم شدند، زیادتر مردم هم نشدند، به خاطر این که بایومتریک زیاد وقت می گرفت.»
با این حال، زنده‌گی روستاییانی چون عبدالحبیب، به دور از جنجال‌های انتخاباتی، ادامه دارد.
هرچند، تنها چیزی که به گفتۀ این مرد او و اطرافیانش را به مجلس آینده پیوند خواهد زد، نماینده‌گانی استند که آنان در انتخابات برگزیدند و این در اوضاعی است که تاکنون روشن نیست که کدام یک از آنان و چه زمانی به مجلس راه خواهند یافت.