یافته های یک نهاد مدنی بنام گروه تحقیق و دفاع از حقوق بشر که شصت معدن را درولایت های مختلف بررسی کرده و از این معدن ها مستند سازی نیز کرده اند، نشان میدهند که حقوق اندک، نبود لباس های ایمنی، نبود وسایل هشدار دهنده در زمان خطر، نبود گروه نجات، نبود غذای سالم، نبود ترانسپورت منظم، وجود گرد و غباربیش ازحد درمعادن، وجود گاز های سمی، کمبود اکسیجن، و زورگویی صاحبان کار، همه وهمه وضعیت کارگران را در معادن فاجعه بار ساخته اند.

در بسیاری از معادن خلاف تمامی تعهدهای جهانی از کودکان کارگرفته میشود.

عطا الله خان عطا رئیس گروه تحقیق و دفاع از حقوق بشر میگوید: " وضعیت کار گران در معادن بسیار خطرناک است فساد گسترده در قرار دادهای معادن باعث شده است تا کارگران سوی استفاده شود و هر کاری که صاحبان کار بخواهند سر شان انجام بدهد. اگر حکومت در این قسمت توجه نکند هر روز ما شاهد از دست دادن کارگران در این معادن باشیم ."

در همین مسوولان وزارت معادن و پترولیم از همکاری نکردن نیروهای امنیتی شکایت میکنند و میگویند که بیشتراین مشکلات درمعدن هایی وجود دارند که غیرقانونی استخراج میشوند .

نجیب الله احمدزی رییس پالیسی وزارت معادن و پترولیم میگوید:" نیروی های امنیتی با ما همکاری نمیکند. مثلا واضیح قضیه چند روز پیش در سمنگان که ما وزارت داخله را خبر داده بودیم در آن جا معادن غیر قانونی استخراج میشود، اما هیچ اقدامی نکردند و ما شاید مرگ چند کارگر خود بودیم."

احمد جاوید نورانی عضو شبکه نظارت از منابع طبیعی میگوید:" که همه وزارت ها با وزارت معاون و پطرولیم به منظور جلوگیری از استخراج غیر قانونی معادن کمک نمایند و این وظیفه تمام نهاد های امنیتی است."

ازسویی هم مسوولان نهاد تحقیق و دفاع از حقوق بشر میگویند که فساد گسترده درقراردادهای معادن سبب شده است که درکنار رعایت نشدن قوانین ایمنی برای کارگران، سالانه بخشی از در آمدهای دولت به جیب زورمندان برود.