مقامها در ولایت غزنی، میگویند که نیروهای دولتی در ولسوالیهای جاغوری و مالستان، پیشرویهای بیشتری داشتهاند.
به گفتۀ این مقامها، امروز، این نیروها در آن بخشهای این ولسوالیها که با ولسوالیهای دیگر هممرز استند، عملیاتهایی انجام دادند.
به روز شنبه، هیئت دیگری به شمول جنرال ریچارد جانسون، فرماندۀ حمایت قاطع در زون جنوب شرق به غزنی رسیدند تا چگونگی عملیات نیروهای دولتی را در جاغوری و مالستان به بررسی بگیرند
مقامها در پایتخت، از پیش روی نیروهای دولتی در این بخشها سخن میگویند.
غفور احمد جاوید، سخنگوی وزارت دفاع ملی در این باره میگوید: «نیروها در حال پیشرفت استند، عملیات را لوی درستیز وزارت دفاع ملی، جنرال صاحب یفتلی رهبری میکند.»
نجیب دانش، سخنگوی وزارت امور داخله نیز میافزاید: «عملیات تصفیوی، هم از طریق زمین و هم از طریق هوا، در حال اجرا است. آن ساحات که تهدیداتی وجود داشت، برطرف شده اند؛ اما هنوز هم ما به عملیات های ما، در حال حاضر، ادامه می دهیم.»
به گفته مقامها در غزنی، جنگها در مالستان و جاغوری، ده روز پیش پس از نبردها در ولسوالی ارزگان خاص ولایت ارزگان آغاز شدند.
جاغوری و مالستان افزون بر ارزگان خاص با ولسوالی گیلان غزنی که ناامن دانسته میشود و نیز با ولسوالی خاک افغان زابل که از پایگاههای اصلی گروههای مسلح گوناگون شناخته شده است، مرز دارند. در این میان، از منطقه رسنه ولسوالی گیلان، هم چون اصلی ترین بخشی نام برده میشود که طالبان از آنجا به جاغوری راه یافتهاند.
در بیش از یک دهه اخیر، جاغوری از امن ترین بخش های مرکزی کشور بوده است و این که چه باعث شد طالبان بر این ولسوالی حمله کنند، هم چون پرسشی بزرگ مطرح است.
در حالی که طالبان، انگیزه این حمله شان را دخالت نیروهای مردمی جاغوری در جنگ های ارزگان خاص میگویند، مقامهای محلی در غزنی، در این باره دیدی دگر دارند.
عارف نوری، سخنگوی والی غزنی در این باره گفت: «یک سلسله مسایل استخباراتی هم در پشت این مسایل، خصوصاً از استخبارات کشورهای همسایه، دخیل استند که انشاالله بعد از این که معلومات دقیق و موثق به دسترس قرار گرفت، با تمام ملت آن هم شریک خواهد شد.»
عارف رحمانی، نماینده مردم غزنی در مجلس، هرچند راه اندازی عملیات در این بخشهای غزنی را با اهمیت میخواند، اما تأکید دار که این عملیاتها باید به گونۀ کامل طالبان را از این دو ولسوالی عقب بزنند: «این نیرویی که رفته است، می تواند که لانه های تروریستان را در زابل و در نوار مرز گیلان و جاغوری و حتا در قره باغ، نابود بکند.»
جنگها در ولسوالیهای خاص ارزگان، جاغوری و مالستان، در حدود پنج هزار خانواده را بیجا ساخته اند.
خانوادههایی که به چند ولایت، به شمول پایتخت، آواره شده اند و برای امن شدن دوباره این ولسوالیها و پس رفتن به خانه های شان، لحظه شماری دارند.
محمد رضا و برادرانش، بیش از ده ساعت راه را پیمودند تا توانستند خانواده بیست نفری شان را، از ولسوالی مالستان، به مرکز شهر ولایت غزنی برسانند.
محمد رضا، در بارۀ مشکلاتش میگوید: «کرایه یک موتر برای آوردن کوچ، سی تا چهل هزار افغانی بود. موترهای فلانکوچ، یک هزار دالر دربست می آوردند.»
زینب نیز که با محمد رضا از مالستان فرار کردهاند، میگوید تمامی دار و ندارشان را گذاشتند و تنها توانستند خودشان را نجات دهند: «از خانه خود فرار کردیم و خوراکه ما تمامش در خانه ماند. دروازه ها باز ماندند و ما کودکان خود را سرلُچ و پای لُچ بیرون کردیم.»