Skip to main content
تازه‌ترین خبرها
تصویر بندانگشتی

کاروان صلح خواهان در انتظار پاسخ طالبان

کاروان صلح خواهان هلمندی که بیشتر از شش صد کیلومتر راه را پیاده پیموده اند، اکنون در انتظار تصمیم طالبان در باره آتش‌بس در کابل به سر می‌برند.

اعضای این کاروان می‌گویند تا هنگامی که صلح در کشور تامین نشود، به خانه‌های شان بر نخواهند گشت.

این صلح خواهان می‌گویند که این حرکت شان را در سراسر کشور ادامه خواهند داد. اعضای این کاروان جوانان تحصیل کرده، ورزش‌کار و نیز کسانی دارای حرفه‌هایی گوناگون هستند، اما کارهای شان را کنار گذاشته‌اند و به این کاروان پیوسته‌اند.

زمری سی و چهار ساله یکی از صلح خواهان هلمندی است که قهرمانی پرورش اندام را در کارنامه‌اش دارد. او می‌گوید که از چهارده سال بدینسو ورزش می‌کند و چندین مدال از کشور و رقابت‌های جنوب آسیا و تایلند دارد.

زمری زلاند، عضو کاروان صلح خواهان، گفت: «تمام کسانی‌که با ما آمده‌اند کودکان و خانواده دارند. آنان همه چیزشان را گذاشته‌اند و آمده‌اند و گاه‌گاهی به برخی از بزرگان و آشنایان در آن‌جا زنگ می‌زنند و از آنان می‌خواهند که به خانه‌های شان بروند و اگر مشکلی در خانه‌های شان باشد حل کنند.»

زلاند می‌گوید تا هنگامی که طالبان خواست‌های شان را نپذیرند، حرکت صلح خواهانه‌اش را پایان نخواهد داد.

زلاند گفت: «صلح و ثبات بیاید. اگر بیخی پا‌هایم را از دست بدهم و اگر هیچ گوشت در بدنم نماند و تنها استخوان داشته باشم، باز هم به این حرکت‌‌ام ادامه می‌دهم.»

طاهر یکی دیگر از اعضای این کاروان جوانی است که تازه از مکتب فارغ شده است. او در ولایت کندهار به این کاروان پیوست.

محمد طاهر بشریار، عضو کاروان صلح خواهان، گفت: «وقتی‌که آمدم عذر خودم به خانواده گفتم که من دیگر به خانه نخواهم آمد تا هنگامی که در وطن صلح نیاید.»

عبدالسلام بیان یکی دیگر از اعضای این کاروان در رشتۀ کمپیوتر ساینس تحصیل کرده است. آقای بیان استاد دانشگاه است و می‌گوید که آرزو دارد صلح در کشور برقرار شود و بتواند تحصیلاتش را ادامه بدهد.

عبدالسلام بیان، عضو کاروان صلح خواهان، گفت: «تنها آرزو و آرمانم این است که در کشور صلح تامین شود.»

اعضای این کاروان می‌گویند که اگر طالبان خواست‌های شان را نپذیرند و آتش‌بس نکنند، برای صلح خواهی پشت دروازه‌های آنان خواهند رفت.

محمد اقبال خیبر، مسوول کاروان صلح خواهان، گفت: «ما همین‌جا در مسجد استیم و چهار یا پنج بجه دوستان می‌آیند و با آنان مشوره می‌کنیم. هر جا مناسب بود همانجا کار مان را شروع می‌کنیم.»

بیشتر از دو ماه از حرکت صلح خواهان هلمندی می‌گذرد، این حرکت پس از انفجاری در ورزشگاه هلمند آغاز شد.

کاروان صلح خواهان با هشت تن از ولایت هلمند به سوی کابل حرکت کردند، اما اکنون شمار آنان به یک صد و سی تن رسیده است.

کاروان صلح خواهان در انتظار پاسخ طالبان

اعضای کاروان صلح خواهان هلمند در کابل می‌گویند که تا زمانی که طالبان خواست‌های آنان را نپذیرند، به حرکت صلح خواهانه شان ادامه خواهند داد.

تصویر بندانگشتی

کاروان صلح خواهان هلمندی که بیشتر از شش صد کیلومتر راه را پیاده پیموده اند، اکنون در انتظار تصمیم طالبان در باره آتش‌بس در کابل به سر می‌برند.

اعضای این کاروان می‌گویند تا هنگامی که صلح در کشور تامین نشود، به خانه‌های شان بر نخواهند گشت.

این صلح خواهان می‌گویند که این حرکت شان را در سراسر کشور ادامه خواهند داد. اعضای این کاروان جوانان تحصیل کرده، ورزش‌کار و نیز کسانی دارای حرفه‌هایی گوناگون هستند، اما کارهای شان را کنار گذاشته‌اند و به این کاروان پیوسته‌اند.

زمری سی و چهار ساله یکی از صلح خواهان هلمندی است که قهرمانی پرورش اندام را در کارنامه‌اش دارد. او می‌گوید که از چهارده سال بدینسو ورزش می‌کند و چندین مدال از کشور و رقابت‌های جنوب آسیا و تایلند دارد.

زمری زلاند، عضو کاروان صلح خواهان، گفت: «تمام کسانی‌که با ما آمده‌اند کودکان و خانواده دارند. آنان همه چیزشان را گذاشته‌اند و آمده‌اند و گاه‌گاهی به برخی از بزرگان و آشنایان در آن‌جا زنگ می‌زنند و از آنان می‌خواهند که به خانه‌های شان بروند و اگر مشکلی در خانه‌های شان باشد حل کنند.»

زلاند می‌گوید تا هنگامی که طالبان خواست‌های شان را نپذیرند، حرکت صلح خواهانه‌اش را پایان نخواهد داد.

زلاند گفت: «صلح و ثبات بیاید. اگر بیخی پا‌هایم را از دست بدهم و اگر هیچ گوشت در بدنم نماند و تنها استخوان داشته باشم، باز هم به این حرکت‌‌ام ادامه می‌دهم.»

طاهر یکی دیگر از اعضای این کاروان جوانی است که تازه از مکتب فارغ شده است. او در ولایت کندهار به این کاروان پیوست.

محمد طاهر بشریار، عضو کاروان صلح خواهان، گفت: «وقتی‌که آمدم عذر خودم به خانواده گفتم که من دیگر به خانه نخواهم آمد تا هنگامی که در وطن صلح نیاید.»

عبدالسلام بیان یکی دیگر از اعضای این کاروان در رشتۀ کمپیوتر ساینس تحصیل کرده است. آقای بیان استاد دانشگاه است و می‌گوید که آرزو دارد صلح در کشور برقرار شود و بتواند تحصیلاتش را ادامه بدهد.

عبدالسلام بیان، عضو کاروان صلح خواهان، گفت: «تنها آرزو و آرمانم این است که در کشور صلح تامین شود.»

اعضای این کاروان می‌گویند که اگر طالبان خواست‌های شان را نپذیرند و آتش‌بس نکنند، برای صلح خواهی پشت دروازه‌های آنان خواهند رفت.

محمد اقبال خیبر، مسوول کاروان صلح خواهان، گفت: «ما همین‌جا در مسجد استیم و چهار یا پنج بجه دوستان می‌آیند و با آنان مشوره می‌کنیم. هر جا مناسب بود همانجا کار مان را شروع می‌کنیم.»

بیشتر از دو ماه از حرکت صلح خواهان هلمندی می‌گذرد، این حرکت پس از انفجاری در ورزشگاه هلمند آغاز شد.

کاروان صلح خواهان با هشت تن از ولایت هلمند به سوی کابل حرکت کردند، اما اکنون شمار آنان به یک صد و سی تن رسیده است.

هم‌رسانی کنید