گل حرم چهل و پنج ساله که شوهرش را قبلاً از دست داده بود، اکنون ماه‌هاست که بی تنها پسرش، در یک اتاق و در بخشی از خانه‌یی در کابل بود و باش دارد که برادر شوهرش آن را به کرایه گرفته است.
زیارمل، پسر گل حرم که برای سه سال در ساحۀ معدن مس عینک لوگر پولیس بود و بعد بیش از دو سال را با نظامیان ارتش در ولایت زابل همراه بود، سرانجام در ماه ثور امسال، در نبردی در ولسوالی سنگین هلمند، آماج یک هاوان قرار گرفت و پس از زخم برداشتن در پیشانی و پاها، در شفاخانه جان باخت.
این بانو از حکومت می‌خواهد که خانواده‌های جان باخته گان نیروهای دولتی را از یاد نبرد: «بدون پول اکرامیه اش، دیگر هیچ کدام چیزی و کمکی به من نشده است.»
گل حرم، می افزاید: «هر کمکی باید به خانواده‌های شهیدان انجام شود. از اشرف غنی همین را می‌خواهیم. خودم در میدان مانده ام، چه می‌توانم بکنم؟»
در این میان، نهادهای امنیتی بر پایبندی شان به وعده هایی تأکید دارند که همواره ازبهر رسیده گی به نیازهای خانواده های این جان باخته گان، داده اند.
نجیب دانش، سخن‌گوی وزارت امورداخله در این باره می‌گوید: «یک تعداد که شکایت درج می کنند و یا مراجعه می کنند به نهادهای مختلف مثل رسانه ها، مشکل این است که این‌ها همان اسناد وثیقه را درست ترتیب نمی‌کنند که همان موضوع امتیازات شان برای شان پرداخت شود.»
پیش از این نیز، بر آنچه که بی پروایی به وضعیت مجروحان نیروهای امنیتی در بخش هایی از کشور گفته می شود، نیز انتقادهایی وارد شده اند.
اما نهادهای امنیتی، در پاسخ به این انتقادها، همواره بر نیاز به اطلاع دهی بسته گان این مجروحان به این نهادها تأکید کرده اند تا از این راه، به مشکلات آنان رسیده گی شود.