عبدالغنی هفتاد ساله، یک عضو سالخورده کاروان مردمی صلح خواهان دیروز (دوشنبه ۱۳حوت) در خانه‌اش در ولایت لوگر درگذشت.

عبدالغنی باشنده ولسوالی محمد آغه ولایت لوگر بود و برای پایان  دادن به جنگ در کشور، ماه‌ها به دور از خانواده‌اش فریادهای صلح خواهانه سر داد.

وی هنگامی که کاروان مردمی صلح خواهان از هلمند به کابل رسید، به کابل آمد و به این حرکت پیوست.

اعضای کاروان مردمی صلح خواهان می‌گویند که این پیر مرد چندین عضو خانواده‌اش را در جنگ از دست داده بود و آرزوی تامین صلح را داشت.

حاجی محمد نیک زاده، عضو کاروان مردمی صلح خواهان، گفت: «تامین صلح یک آرزوی بزرگ در زنده‌گی وی بود. انشاالله این ارمان تحقق می‌یابد، ولی اگر او زنده می‌بود بسیار خوب بود.»

اقبال خیبر، رهبر کاروان مردمی صلح خواهان، گفت: «می‌گفت که من خودم درد دیده‌ام و نمی‌خواهم که هیچ پدری مانند من درد ببینند.»

این مرد لوگری از قربانیان و درد دیده‌گان جنگ بود؛ پسر بزرگ وی در ارتش بود و در نبرد با هراس‌افگنان جان باخت. خبر مرگ پسر، همسرش را نیز از وی گرفت.

بسم الله وطندوست، سخنگوی کاروان مردمی صلح خواهان، گفت: «گفت که من هیچ گاهی به خانه نمی‌روم، زیرا این جنگ فرزندان مرا گرفته است، آعضای فامیل من را گرفته است، برادران من در این جنگ کشته شده‌اند. من نمی‌خواهم که مانند من فرزندان دیگر پدران کشته شوند.»

داوود کلکانی، عضو مجلس نماینده‌گان، گفت: «اینان برای صلح، برای همدردی با هم وطنان شان و برای آوردن یک فضای صلح آمیز برای مردم افغانستان درد و رنج و زحمت کشیدند و این عمل شان قابل تقدیر است.»

عبدالغنی شش ماه دور از خانواده‌اش برای پایان دادن به جنگ و تامین صلح به هر دری زد، اما سرانجام این آرزویش را با خود به گور برد.

کاروان مردمی صلح خواهان پس از یک حمله بر شهر لشکرگاه حرکت شان را از بهر پایان دادن به جنگ و آمدن صلح به کشور آغاز کرد.

اعضای این کاروان پای پیاده از هلمند به کابل آمدند و در برابر چند سفارت کشورهای که به گونه‌ای در جنگ افغانستان دخیل استند، دست به اعتراض زدند.

سپس اعضای این کاروان سفر شان را به ولایت‌های شمالی ادامه دادند.

اکنون کاروان مردمی صلح خواهان در ولایت ننگرهار به سر می‌برند و قرار است در آینده نزدیک یک گردهمایی را برپا کنند.