شماری از شهروندان، شعارهای انتخاباتی برخی از نامزدان انتخابات مجلس نماینده‌گان را شگفتی انگیز وغیرعملی می‌دانند.
شمار دیگری از شهروندان، بدین باورند که پیکارهای انتخاباتی شماری از نامزدان انتخابات، نتوانسته اند بر شمار هواداران آنان بیفزایند.
بکتاژ کامبیز، یکی از این شهروندان است. او می‌گوید روزهاست که هر صبح و عصر، هنگام گذر از جاده های کابل، از پشت شیشه‌های موترش، تصویرهای رنگارنگ کسانی را می‌بیند که خودشان را برای دست یابی به کرسی های کابل مجلس نماینده گان، در انتخابات نامزد کرده اند؛ بکتاژ سی ساله می‌گوید که او و نزدیکانش، از پیش برای چگونگی شرکت در انتخابات، برنامه هایی داشته اند.
وی می‌افزاید: «قبل از انتخابات، کاندید ما مشخص بود! معلوم دار بود که کی خود را کاندید می کند و به کی رأی بدهیم.»
نجیب الله ذکی، مردی است که از سال‌ها بدین‌سو در گوشه‌یی از یک جادۀ پایتخت به کار و بار می‌پردازد. پیکارهای انتخاباتی و اثرگذاری این پیکارها بر تصمیم گیری‌های مردم در هنگام رأی دهی در انتخابات، از مسایلی استند که به باور این مرد، نامزدان انتخابات، نتوانسته اند به گونۀ درست به آن‌ها بپردازند: «تا حالی کاندید مورد نظرم را پیدا نکرده ام و نمی‌خواهم رأی هم بدهم! به خاطر این که دوره قبل، کسانی که در کرسی‌ها نشستند، کسانی بودند که اعتبار بعدیها را خام کردند!»
در این میان، جمعه خان ۵۰ ساله که ۲۸سال می‌شود در پایتخت کفش دوزی می‌کند، در بارۀ انتخابات و شرکت در این روند، دیدی دیگر دارد.
وی که با کارش، برای خانواده شش نفری خودش روزانه در حدود ۲۰۰افغانی به دست می آورد، می پذیرد که با شرکتش در انتخابات های پیشین، تغییری را در زنده‌گی‌اش گواه نشد؛ اما تأکید می ورزد که باز هم در چنین روندهایی، حضور خواهد یافت.
جمعه خان از شرکتش در یک نشست از پیکارهای انتخاباتی در روزهای پیش قصه می کند: «در یک جمعه رفتیم در یک هوتل، همان جا گفتند که به ما رأی بده، حالا وقتی که انتخابات شد، می روم و رأی می دهم برایش.»
در این میان، آنچه که کارگیری شعارهای بیرون از صلاحیت‌های یک عضو مجلس، از سوی نامزدان انتخابات مجلس می‌گویند، از علت های کم اثر بودن پیکارهای این نامزدان بر مردم دانسته می شود.
وحید فرزه یی، یکی از حقوق دانان کشور در این باره می‌گوید: «خیلی از مواردی است که مطابق قانون اساسی افغانستان، مطابق اصول وظایف داخلی ولسی جرگه، می توانست شعارهای انتخاباتی باشد تا این که تأمین امنیت یا ساخت سرک ها و یا جلوگیری و کاهش تلفات نیروهای امنیتی و امثال این‌ها.»
ناصر تیموری، پژوهشگر دیده بان شفافیت افغانستان، بر این گفته‌ها می‌افزاید: «افرادی که می خواهند با شعارهای عوام فریبانه، این پروسه را زیر سوال ببرند (باعث خواهند شد) علاقه مندی مردم به این پروسه در درازمدت، به صورت جدی، متأثر شود.»
در همین حال، کمیسیون مستقل انتخابات، از مردم می‌خواهد که در انتخابات سهم بگیرند و به کسانی رآی بدهند که به گفتۀ این کمیسیون، بتوانند به خوبی از آنان در مجلس نماینده‌گی کنند.
سید حفیظ الله هاشمی، سخن‌گوی کمیسیون مستقل انتخابات اظهار داشت: «امیدوار استم در تصمیم خود، مردم عاقلانه، بسیار مدبرانه و بسیار دقیق باشند تا یک پارلمان خوب تر و بهتر از پارلمان فعلی داشته باشیم.»
در آغاز هفته آینده، در حدود هشت میلیون و ۷۰۰هزار شهروند کشور، از بهر گزینش نامزدان دلخواه شان، به پای صندوق های رأی دهی خواهند رفت. در این انتخابات، بیش از ۲۵۰۰تن، به شمول ۴۰۰ بانو، از بهر دست یابی به ۲۴۹کرسی مجلس با هم به رقابت خواهند پرداخت.