یک مرد شصت و سه ساله که پارسال از دانشگاه فارغ شد، اکنون برای دست یافتن به گواهینامه ماستری میکوشد؛ اما وی می گوید که تاکنون نتوانسته است به دانشگاهی راه یابد.
این مرد می گوید، هنوز هم می کوشد تا به بلندی هایی که همواره در رویاهایش داشته است، برسد.
عبدالودود که هشت ماه پیش، فراغتتش از دانشگاه بسیار خبرساز شد، اما اکنون به نظر میرسد که چالشهای فرا راهش، تا اندازه یی شیرینی کامیابی پارسال را، از او گرفته اند.
عبدالودود که در رشته زبان پشتو تحصیل کرده اکنون در همین رشته آموزگار است. وی گفت: «برای این که مشمول دورۀ گواهینامه ماستری شوم، به دانشگاه کابل رفتم؛ اما آنان به من گفتند که سن و سال تو زیاد است. یا رییس صاحب جمهور و یا وزیر صاحب تحصیلات عالی، برایم یک امر فوق العاده بدهند تا من بتوانم به آموزش هایم ادامه بدهم و دوره ماستری ام را تمام کنم.»
از هر دریچه راهی به بیرون باز می شود؛ اما ذبیح الله بیست و هشت ساله، بیش از ده سال است که گواه بسته شدن تمام این راه ها، آن هم با دست خودش است.
این جوان، می گوید تا صنف ششم مکتب به آموزش هایش ادامه داد و پس از آن، او و برادرش ناچار شدند تا برای رسیده گی به نیازهای خانواده شان، از آموزش دست بکشند.
با این حال، او منتظر چرخش زمان به سود خودش و برگشت به آموزش هایش است.
ذبیح الله در این باره می گوید: «فعلاً البته نی؛ هنوز این طور فرصت مناسب (برای آموزش) به ما برابر نشده است. ولی در آینده تصمیمش را داریم ما.»
افغانستان از کشورهایی با بیشترین آمار بی سوادی در منطقه دانسته می شود. به تازه گی حکومت گفته است که بیشتر از شصت درصد مردم بی سواد هستند و تنها بیشتر از سی درصد افرادی که بیشتر از پانزده سال سن دارند، باسواد می باشند.