خانواده‌های جان‌باخته‌گان حملۀ انتحاری روز گذشته در نزدیکی میدان هوایی کابل، حکومت را در تآمین امنیت جان شهروندان ناکام می‌دانند و از رهبران حکومت می‌خواهند که برای شهروندان امنیت بیاورند.
آنان، اعضای بلند پایۀ حکومت را انتقاد می‌کنند که با موترهای زرهی گشت و گذار می‌کنند و اما بیشتر قربانیان رویدادهای هراس افگنانه غیرنظامیان بی‌گناه استند.
یکی از این قربانیان، محمد یاسین است که اکنون سه فرزند و همسرش با سرنوشت نا روشنی روبه رو شده اند.
بسته‌گان محمد یاسین، امروز پیکر اورا به خاک سپردند.
غلام یحیا، برادر محمد یاسین می‌گوید: «شرم کلان‌تر از این برای تان نیست اگر حکومت نمی‌توانید بروید کنار. خودتان را سیر کردید، صاحب زنده‌گی و هرچیزی شده اید. پس است دیگه بگذارین کسی دیگر حکومت کند.»
محمد یاسین ۳۶ سال داشت و کاشی کار بود. او دکان خوراکه فروشی در نزدیکی چهار راهی میدان هوایی نیز داشت.
اختر محمد، رانندۀ آژانس خبری فرانسه یک دیگر از قربانیان این حمله است. از او دو پسر و دو دختر خرد سال برجا مانده اند.
امید دوازده ساله، پسر بزرگ اختر محمد است: «دیروز می خواست برود وظیفه اما مادرم می گفت همرای ما به شیرنی خوری یکی از دوستان ما برویم اما قبول نکرد و رفت وظیفه. شب یک شمار نزیکان ما به خانه ما آمده بودند اما تا صبح من نمی دانستم که پدرم کشته شده است.»
نزدیکان اختر محمد، از حکومت می‌خواهند که باید زنده‌گی کودکان اختر محمد تضمین شوند تا این کودکان بتوانند مکتب شان را ادامه بدهند.
سلطان محمد، برادر اختر محمد در این باره گفت: «نهادی که وی در آن کار می کرد و حکومت باید خانواده اختر محمد را کمک کند و زمینه ادامه آموزش را به فرزندانش مساعد بسازند.»
فرشاد نوری هفده ساله، یکی از جان باخته‌گان دیگر انتحاری روز یک شنبه است.
فرشاد، در دکان ترمیم بطری‌های موتر شاگردی می‌کرد. به گفتۀ دوستان فرشاد، او از طرف روز غربیکاری می کرد و پس از وقت مکتب می رفت: «فرشاد بسیار آرزوها داشت. می خواست که به کشور صلح و آرامی بیاید و بتواند کاری داشته باشد اما این رویداد خودش را قربانی کرد.»
روز یک شنبه، یک مهاجم انتحای خودش را در نزدکی دروازۀ میدان هوایی کابل منفجر ساخت. تازه ترین آمارها، نشان می‌دهند که در این انفجار انتحاری ۲۳تن جان باختند و بیش از صد تن دیگر که شمار بزرگی از آنان غیرنظامیان استند، زخم برداشته اند.