خانواده‌های که نزدیکان شان را در حمله‌های هراس افگنانۀ حزب اسلامی گلبدین حکمتیار از دست دادند، از حکومت عدالت می‌خواهند.
یک خانواده که پنج تن از عزیزان‌اش را از دست داده است می‌گوید که گلبدین حکمتیار مسوول کشته شدن عزیزان‌اش است و باید برای شان در این باره پاسخ بدهد.
این خانواده که دخترش در حمله بر فروشگاه فاینست کشته شده بود، حلقه‌هایی را در حکومت به همدستی با هراس‌افگنان متهم می‌سازد و می‌گوید که حکومت از بهر مصلحت گرایی‌ها نمی‌خواهد این حلقه‌ها را افشا بسازد.
به روز هشتم ماه دلو هزار و سه صد و هشتاد و نه هجری خورشیدی یک حمله کنندۀ انتحاری مواد همراهش را در فروشگاه فاینست منفجر ساخت، در این حمله هشت تن به شمول حمیده برمکی، استاد دانشگاه کابل با سه کودک و همسرش، و سه شهروند خارجی جان باختند و ده تن دیگر زخم برداشتند. مسوولیت این رویداد را حزب اسلامی گلبدین حکمتیار پذیرفته بود.
مجیب هفده ساله شش سال پیش در حمله انتحاری در فروشگاه فاینست زخم برداشته بود، وی در این حمله انتحاری که مسوولیت آن را حزب اسلامی گلبدین حکمتیار پذیرفته بود، خواهرش را که برای خرید لوازم کودک یک ساله‌اش به این فروشگاه آمده بود، از دست داد. مجیب می‌گوید که نمی‌تواند تصویر غرق در خون خواهرش را فراموش کند.
مجیب، دانش آموز، گفت: «خواست مه این است که حکومت از این‌ها پرسان کند... او خواهر مه بود، توته وجود من بود، آن‌جا یک دختر خاله‌ام بود که با خواهرم شهید شد. حکومت باید پرسان کند.»
صدیق ساحل می‌گوید با آن که سه بار به نهادهای عدلی عریضه کرده است، و حکومت از بهر بررسی حمله انتحاری بر فروشگاه فاینست که فرزندش در آن جان باخت، سه کمیته را ایجاد کرده است، اما نتیجۀ به دست نیامده است.
وی گفت: «گزارش مکمل به سر میز رییس جمهور رسید. سند و شواهد وجود دارد که کی‌ها مقصراند.»
به گفتۀ ساحل، حزب اسلامی گلبدین حکمتیار نخست بیست سال پیش یک برادرش را که کارمند وزارت امور داخله بود، ربودند و به پاکستان بردند، سپس برادر بزرگش که به جستجوی وی رفته بود، افراد حزب اسلامی حکمتیار وی را نیز ربودند. وی می‌گوید که مادرش برای پیدا کردن فرزندانش، دروازه‌های رهبران را کوبید و حتی برای دیدار آقای حکمتیار به چهار آسیاب رفت، اما هیچ کسی صدایش را نشنید و پنج سال پیش درگذشت.
ساحل گفت: «این‌ها نه عضو ک. جی. بی. بودند نه برای منافع ملی خطر بودند. یک عضو ساده کشور بودند باید از حزب اسلامی پرسان شود که این اعضای خانواده من چرا گرفته شدند، کجا برده شدند؟ چرا برده شدند و حالا کجا استند؟ سرنوشت شان هیچ معلوم نیست... که زنده‌اند یا مرده.»