شماری از باشنده گان ولایت بلخ، تخریب مسجد روضۀ شریف را تخریب نمادهای تاریخی می دانند و این کار را غم انگیز توصیف می کنند.
آنان تأکید دارند که این مسجد باید به حیث یک آبدۀ تاریخی حفظ و نگهداری میشد.
محمدمراد که بیش از هفتاد سال دارد، میگوید: «در وقت ظاهرخان این مسجد ساخته شد؛ در آن وقت ما خورد بودیم، کلان نبودیم. مردم با زحمت این را ساختند.»
محرابخان، یکی دیگر از باشنده گان بلخ نیز می افزاید: «او ظالم که این مسجد را شهید کرده، خدا او را در غضب خودش گرفتار کند.»
به تازه گی، مسجد جامع زیارتگاه حضرت علی با پیشینه بیش از نیم قرن در شهر مزارشریف که گنجایش بیش از دوهزار نفر را داشت، ویران شده است.
این مسجد که آراسته به سنگ های سنتی دستساز بود، در زمان پادشاهی محمدظاهر شاه، به شیوه معماری تیموریان ساخته شده بود.
عتیقالله انصاری، رییس روضۀ حضرت علی میگوید، کار تخریب این مسجد بربنیاد موافقت مقامهای محلی بلخ و تصمیم کمیسیون ساخت مسجد نو به اجرا گذاشته شده است: «این مسجد در سال ۱۳۳۶ خورشیدی، یعنی ۶۰ سال پیش با فراخای ۱۷۲۰ متر مربع ساخته شده بود که گنجایش بیش از دوهزار نمازگزار را داشت.»
وی میافزاید در کنار این مسجد، مسجد دیگری با گنجایش بیش از هفتهزار نمازگزار با هزینۀ بیش از شش میلیون دالر امریکایی ساخته شده که اکنون نیاز به مسجد پیشین نیست.
محراب مسجد پیشین در واقع دروازۀ غربی روضۀ مبارک که به دروازه نظرگاه شهرت داشت با پیشینه حدود ۱۴۰ سال، ثبت میراثهای تاریخی و فرهنگی کشور است.
حالا صالحمحمد خلیق، رییس اطلاعات و فرهنگ بلخ میگوید که بربنیاد قانون حفظ و آثار تاریخی و فرهنگی کشور این دروازۀ غربی روضه نگهداری خواهد شد: «بخشی که ثبت میراثهای تاریخی است نگهداری میشود بخشی محراب این مسجد که در حقیقت دروازه ورودی غربی روضه شریف است این به حیث یک اثر تاریخی نگهداری میشود.»
مسجد جامع نو روضۀ حضرت علی، با فراخی ۴۵۰۰ متر مربع و گنجایش ۷۵۰۰ نمازگزار در یک هنگام، در آغازین روزهای سالنو خورشیدی از سوی رییس جمهور کشور گشایش یافت.