در حالیکه مردم، روزهای عید را با شادمانی سپری میکردند، خانوادههایی هم با از دستدادن عزیزان شان در جنگها و خشونتها در کشور بر گلیم غم و اندوه نشسته بودند.
در این میان، خانوادهیی در درۀ سالنگ که یک فرزندش را در روز نخست عید رمضان امسال در جنگ از دست داده بود، فرزند دیگرش را در روز نخست عید قربان (روز یکشنبه، ۲۰اسد) به خاک سپردند.
محمد قسیم، افسر ارتش بود و در ولایت زابل در یک کمین طالبان جان باخت. بستگانش قسیم، جسدش او را روز اول عید قربان در درۀ سالنگ به خاک سپردند. برادر قسیم نیز که سرباز پولیس بود در روز اول عید فطر سال روان، جان باخته بود.
اکنون مادر این دو جوان جان باخته، با روان پریشیها دچار شدهاست. این مادر، با شنیدن خبر جان باختن پسرش تمرکز فکریاش را از دست دادهاست؛ نه میگیرید و نه هم گپ میزند. بستگان این مادر میگویند که او همهروزه، در اتاق پسرش و در پایین تصویر او مینشیند و هیچچیزی نمیگوید.
محمد قسیم، بیست وهشت سال داشت و در ولایت زابل افسر ارتش بود. او یک روز پیش از عید در یک کمین طالبان با سیزده سربازش جان باخت. یسرای سه ساله و حسنای یک ساله دختران بهجا مانده از قسیم هستند.
محمد رقیب، برادر محمد قسیم میگوید که بعد از ازدست دادن برادرانش، آنان خوشیها را فراموش کردهاند: «من غمگین نیستم؛ برادر شهید من، بخاطر حفاظت از پروان، کاپیسا، پنچشیر، بغلان ... شهید نشده؛ بخاطر دفاع از افغانستان و تمامیت ارضی این سرزمین شهید شده.»
بستگان دیگر محمد قسیم میگوید که قرار بود محمد قسیم در عید به خانه بیاید و چند روزی را در کنار فامیلش در درۀ سالنگ بگذراند، اما هرگز برنگشت.
محمد لطیف، برادر دیگر محمد قسیم میگوید: «من آرزو داشتم قسیم در روز عید به خانه بیاید، اما متأسفانه شب عید جسدش را آوردند از ولایت زابل.»
یک برادر دیگر اینان که افسر ارتش است هنوز هم در ولسوالی ژیری کندهار سرگرم مأموریت است و اورا امروز از مرگ برادرش آگاه ساختند.
داستان این خانواده، بخش کوچکی از قربانیها و ادامۀ جنگها و خشونتها در کشور است.
منابعی امنیتی، میگویند که تلفات نیروهای دولتی بهگونۀ میانگین، روزانه به بیش از بیست تن میرسد.