کابل در یک ماه گذشته، پنج بار گواۀ انفجارهای برخاسته از ماین‌های کارگذاری شده و ماین‌های مقناطیسی بوده‌است که در بیشتر این رویدادها هدف‌های غیرنظامی و بی‌طرف آماج قرار گرفته‌اند.
در تازه‌ترین مورد، صبح روز گذشته موتر حامل کارمندان کمیسیون مستقل حقوق‌بشر آماج یک انفجار ماین جاسازی شده قرار گرفت. در این رویداد، دو کارمند این نهاد جان باختند.
به تاریخ ۳۰ جوزا، انفجار مشابهی در پغمان موتر حامل اعضای خانوادۀ اسدالله ولوالجی، نویسنده و تحلیل‌گر کشور را آماج قرار داد و جان چهار تن آنان را گرفت.
پیش‌تر از این - در یازده جوزا - موتر حامل کارمندان تلویزیون خورشید هدف انفجار قرار گرفت که یک خبرنگار و یک کارمند فنی این تلویزیون جان باختند.
همین‌طور در ۱۳ جوزا، محمد ایاز نیازی، خطیب مسجد وزیر اکبرخان کابل در انفجار ماین جاسازی شده در داخل این مسجد جان باخت. چند روز پس از آن – در ۲۳ جوزا - در انفجار ماین جاسازی شدۀ دیگر در مسجد شیرشاه سوری در کارته چهار کابل، عزیز الله مفلح، خطیب این مسجد جان باخت.
در این رویدادها، ۱۴ تن جان باختند و ۱۸ تن دیگر زخمی شدند.
ذبیح‌الله فرهنگ، رییس نشرات و رسانه‌های کمیسیون مستقل حقوق‌بشر بیان داشت: «به صورت عمدی به‌خصوص نهادهای حقوق‌بشری را مورد حمله قرار می‌دهند و می‌کوشند که صدای حقوق‌بشر و قربانیان جنگ خاموش شود و هرگاه دولت در قسمت شناسایی عاملان این حمله‌ها دولت اقدام عملی نکند ما شاهد تکرار چنین حمله‌ها خواهیم بود.»
در حالی که حکومت افغانستان این رویدادها را کار طالبان می‌داند، اما طالبان می‌گویند که این رویدادها کار آنان نیست و این گروه چنین حمله‌ها را نکوهش می‌کند.
ذبیح الله مجاهد، سخن‌گوی طالبان می‌گوید: «این‌گونه جنایت‌ها از سوی حلقه‌هایی راه‌اندازی می‌شوند که در این اواخر بر زایشگاه، جنازه و در برابر علما در مساجد حمله کرده‌اند و وحشت آفریده‌اند.»
محمد نسیم احمدی که متخصص ماین روبی و مواد منفجر ناشده‌است، می‌گوید که رویدادهای اخیر در پایتخت با به کارگیری از ماین‌های دست‌ساز انجام شده‌اند.
آقای احمدی می‌گوید که این ماین‌ها یا از راه دور منفجر می‌شوند و یا در زمان مشخص تنظیم می‌گردند: «در این مهمات از باروت بسیار حساس استفاده می‌شود که تخریب زیاد دارد. نمی‌توانیم بگوییم که کدام باروت در کدام جای بوده. ممکن که باروت‌ها از لحاظ تنظیم و مخلوطش تفاوت داشته باشند.»
اما این ماین‌ها در کجا و از سوی چه کسانی ساخته می‌شوند؟
داوود کلکانی، عضو پیشین مجلس نماینده‌گان در این باره گفت: «در تربیه گاه‌هایی که استخبارات منطقه و استخبارات پاکستان آنان را آماده ساخته و کسانی که آموزش می‌بینند و مواد ساخته می‌شود و به افغانستان فرستاده می‌شوند و تعدادی از افرادی را که آموزش داده‌اند، آنان هم به شکل مسلکی در افغانستان در ولایت‌ها این‌ها را می‌سازند.»
جاوید کوهستانی، نظامی پیشین نیز افزود: «ماین‌گذاری‌های اخیر کار شبکه‌های تروریستی از جمله داعش، گروه‌های مرتبط به طالبان و حقانی هم می‌تواند باشد و بنابر فقر و بیچاره‌گی مردم، عناصر معتاد و کسانی که در روی جاده‌ها در کثافات‌ها کار می‌کنند، با امتیاز کوچک می‌توانند اهداف شناسایی بکنند و مورد حمله قرار بدهند.»
طارق آرین، سخن‌گوی وزارت امور داخله در این باره تنها می‌گوید که گروه‌های هراس افگن در هماهنگی با گروه‌های جرمی دست به این حمله‌ها می‌زنند: «گروه‌های تروریستی که عامل این جنایات استند، یک تبانی را با برخی از شبکه‌های جرمی کلان ایجاد کرده‌اند، که با استخدام افراد این شبکه‌های جرمی تلاش می‌کنند تا وضعیت را برهم بزنند.»
بربنیاد آمارهای نهاد ماین روبی در نیمه دوم سال ۲۰۱۹میلادی ۴۷۷تن در نتیجه انفجار ماین‌های دست ساز کشته شده‌اند.
این انفجارها در حالی افزایش یافته‌اند که حکومت افغانستان و طالبان تلاش دارند گفت‌وگوهای صلح را آغاز کنند.
زلمی خلیل‌زاد، فرستادۀ ویژۀ ایالات متحده امریکا برای صلح افغانستان این حمله‌ها را کار کسانی می‌داند که مخالف صلح هستند و به گفتۀ او می‌کوشند که آتش جنگ در افغانستان شعله ور باشد: «کسانی که مخالف صلح استند، آتش‌هایی را در می‌دهند و می‌کوشند که این آتش با سرعت گسترده شود و همواره شعله‌ور باشد. ما از خواست اکثریت افغان‌ها برای پیروزی در برابر این رویدادها و ادامه حرکت به‌سوی صلح همیشه‌گی پشتیبانی می‌کنیم، روندی که در آن به حقوق همه حرمت گذاشته خواهد شد.»