پس از آن‌که انتظار سه روزۀ هیئت دوازده نفری حکومت برای گفت‌وگو با طالبان در ابوظبی بی‌نتیجه پایان یافت، این هیئت روز گذشته با رییس‌جمهور غنی گفت وگو کرد.
در یک خبرنامۀ ریاست‌جمهوری آمده‌است که طالبان با انکار از دیدار با نماینده‌گان حکومت، نشان دادند که طرفدار ادامۀ جنگ در کشور استند.
در این خبرنامۀ ارگ ریاست‌جمهوری آمده‌است: «طالبان با این کار خلاف توقع که انجام دادند و خواست برحق مردم افغانستان و جامعه جهانی را رد کردند نشان دادند که آنان خیر منطقه و را نمی‌خواهند و متعهد به صلح نیستند و تداوم جنگ را می‌خواهند که این کار برای طالبان یک شکست سیاسی است.»
اما، طالبان زیر چه شرایطی با حکومت بر میز گفت‌وگوها خواهند نشست؟ منابع نزدیک به طالبان می‌گویند که پیش شرط طالبان برای گفت‌وگو با حکومت، ملغا شدن پیمان امنیتی کابل واشنگتن است.
نظر محمد مطمئن، فعال سیاسی در این باره گفت: «اگر پیمان امنیتی میان کابل و واشنگتن لغوه شود و پارلمان نیز آن را تأیید کند، یقینأ طالبان با حکومت و سیاسیون افغان گفت‌وگو خواهند کرد، اما این کار از سویه حکومت افغانستان بالا است.»
حمید هاتم، آگاه مسایل سیاسی نیز افزود: «همۀ این مسایل و مطالب ارتباط می‌گیرد به موضع‌گیری‌های قوت‌هایی که اوضاع سیاسی را در افغانستان مدیریت می‌کنند و هم‌چنان بحران‌ها را تحت کنترول خود دارند.»
حکومت وحدت ملی، اندکی پس از آغاز کارش، پیمان امنیتی کابل با واشنگتن را امضا کردند – پیمانی که شماری از احزاب می‌گویند باید در بارۀ آن گفت‌وگو شود.
محمد ناطقی، رییس کمیتۀ سیاسی احزاب می‌گوید: «طالبان خواسته‌های متنوع و زیادی دارند اما این را باید بنشینیم و بر میزمذاکره با آن‌ها صحبت بکنیم.»
همزمان با این، شماری از کسانی که تازه با زلمی خلیل زاد، نمایندۀ ویژۀ امریکا برای صلح افغانستان دیدار کرده‌اند، می‌گویند که تأکید آقای خلیل‌زاد هنوزهم بر شکل گیری اجماع ملی برای گفت‌وگوهای صلح با طالبان است.
شاهزاده مسعود، آگاه امور سیاسی اظهار داشت: «یک هیئت ملی که از تمامی مردم افغانستان نماینده‌گی کند برای مذاکرات تشکیل شود و برای مذاکرات بین الافغانی کار کند.»
این درحالی است که احزاب و جریان‌های بزرگ سیاسی از بورد عالی مشورتی صلح که از سوی رییس جمهور اعلام شده است، انتقاد می‌کنند - چیزی که نشانه روشنی نبود یک اجماع برای گفت گو با طالبان است.