شماری از معتادانی‌که سالهای درازی را در زیر پل سوخته کابل گذرانده اند، حکایت‌های تلخی از زنده‌گی در این‌جا دارند.
حشمت الله یکی از این معتادان است. او می‌گوید چهار سال عمرش را در زیر پل سوخته سپری کرده است: «کسانی در این جا بودند که اصلأ انسان را می‌کُشت؛ نمی‌گفت که این انسان است یا خیر و هیچ کسی هم از او بازخواست کرده نمی‌توانست.»
خالد، معتاد دیگری است. او که با خانواده اش در عربستان سعودی زنده‌گی می‌کرد، می‌گوید سه روز پس از آن‌که دولت عربستان سعودی اورا اخراج کرد، در فراق خانواده در کابل، معتاد به مواد مخدر شد.
خالد، به پنج زبان مسلط است و چندین حرفه را نیز یاد دارد: «در این‌جا (زیرپل سوخته) همه روزه مواد دود میکنم؛ زنده‌گی ام نابود شده است و هیچ کاری کرده نمی‌توانم.»
زیر پل سوخته از دیرزمانی است که مکان تجمع بیش از هزاران معتاد است. اما اکنون
گرد و پیش این پل پاک تر و خالی تر از گذشته ها به نظر می‌رسد و معتادان در هرجا متواری شده اند.
مسؤولان پولیس، می‌گویند که آنان در پیکار مشترک با وزارت صحت و دیگر نهادها، معتادان را از چند بخش کابل به شمول زیر پل سوخته گردآوری کرده اند که شماری از آنان زیر درمان استند.
احمد احمدی، مدیر مبارزه با مواد مخدر فرماندهی پولیس کابل در این باره می‌گوید: «فروشنده‌ها را بازداشت کردیم و معتادان را همه گردآوری کردیم. یک شمار کمی که در گلدان‌ها مانده اند یا از درمان فرار کرده اند و یاهم هیچ خانه یی ندارند.»
بربنیاد آمارها، از هر ده نفر در افغانستان یکی آن به مواد مخدر معتاد استند.