نجیب الله، سرباز نیروهای ویژۀ ارتش یک چشمش را در نتیجۀ انفجار ماین از دست داد و چشم دیگرش را مخالفان مسلح دولت کورکردند.

این سرباز می‎گوید که مخالفان مسلح دولت با چاقو چشم دومش را کشیدند.

نجیب الله می‎گوید که یازده ماه پیش در ولسوالی پُشت رود ولایت فراه باهمرزمانش در محاصرۀ طالبان گیرماندند و سپس با ماینی جاسازی شدۀ طالبان برخورد کرد و یک چشمش را از دست داد، اما به گفتۀ وی، پس از آن، از سوی طالبان اسیرگردید و آنان، چشم دومش را نیز کور کردند.

نجیب الله در این باره می‎گوید: «با میله سلاح زده بود (در پشتم)، به چشمم همرای چاقو زد طالب.»

هرچند این سرباز پیشین از بی پروایی حکومت در برابر خودش انتقاد می‎کند، اما می‎گوید که یک چشمش قابل درمان است و هرگاه حکومت زمینۀ درمانش را فراهم سازد، دو باره در برابرهراس افگنان خواهد جنگید.

وی می افزاید: «از خاکم دفاع می کردم، از وطنم دفاع می کردم؛ من این خاینین (طالبان) را می خواستم از بین ببرم. اگر چشمانم دوباره به دستم بیاید، من تک تک این قصور ها را می گیرم.»

با این حال، دولت وزیری، سخن گوی وزارت دفاع ملی می‏گوید که این وزارت از تمامی امکانات برای درمان زخمیان ارتش کار می‏گیرند.

آقای وزیری بیان داشت: «اگر (نجیب) تداوی می شود، هیچ مشکلی نیست! وزارت دفاع با هندوستان قرارداد دارد، با ترکیه قرارداد دارد، با ایران قرارداد دارد، با عربستان سعودی قرارداد دارد؛ زخمیان جنگی را وزارت دفاع روان می کنند به این کشورها.»

این نخستین بار نیست که نیروهای دولتی پس از زخم برداشتن در میدان‎های نبرد از بی پروایی نهادهای امنیتی و دفاعی در کار رسیده گی به مشکلات خودشان شکایت می‎کنند، بل پیش از این نیز چنین شکایت‎ها و انتقادهایی از نهادهای امنیتی ابراز شده اند.