یافته‌های طلوع نیوزنشان می‌دهند که سالانه بخشی بزرگی از درآمدهای ملی در ولسوالی ده‌سبز ولایت کابل حیف و میل می‌شود.
بربنیاد اطلاعات ولسوال ده‌سبز، در حال حاضر در این ولسوالی در حدود یک هزارداش خشت‌پزی وجود دارند، اما آنان تنها از بیش از دو صد و پنجاه داش درآمد گردآوری می‌کنند.
اجاره زمین، مالیه درآمد، پرداخت هزینه‌های ته‌جایی مشمول درآمدهای ملی استند و ولسوال ده‌سبز می‌گوید که این پول از نزد صاحبان این داش‌ها گرد آوری می‌شود.
محمد گل شرافت، ولسوال ده‌سبز، گفت: «اگر مالیات را به وجه احسن مطابق به قانون مالیات بر عایدات جمع آوری بکنیم، من مطمئین هستم که عواید ما ده مراتب نه بلکه صد‌ها مراتب از عواید کنونی ما بلندتر خواهد بود.»
ازسویی هم الله گل مجاهد، نماینده کابل در مجلس که به گفته خودش برادرش رئیس اتحادیه خشت پزان ده‌سبز است، شمار داش‌های موجود خشت را در این ولسوالی بیش از هفت صد و پنجاه می‌گوید و به باور او هر یک از صاحبان داش‌های خشت پزی سالانه به گونه میانگین دو صد و پنجاه هزارافغانی به ولسوالی ده‌سبزمی‌پردازند.
الله گل مجاهد، عضو مجلس نماینده‌گان، گفت: «هنگامی‌که بورد مستقل یا شورای عالی فیصله نموده بودند که در ده‌سبز نه اجازه کار را بدهید و نه هم خرید و فروش قباله باشد، چون برادر من رئیس اتحادیه خشت‌پزان ده‌سبز بود گفت وقتی‌که در ده‌سبز اجازه کار را نمی‌دهند، پس پرداختها را به دولت متوقف بسازید.»
اگر این پول محاسبه گردد، سالانه بیش از یک صد و هشتاد میلیون افغانی باید به دولت پرداخته شود، اما ولسوال ده‌سبز درآمدهای سال گذشته این ولسوالی را از داش‌های خشت پزی در حدود شش میلیون می‌گوید.
محمد گل شرافت، ولسوال ده‌سبز، گفت: «در حدود یک هزار داش خشت‌پزی در این‌جا فعالیت دارند ولی ۲۷۰ داش خشت ثبت اداره مالیاتی ما است که ما از آن‌ها مالیه می‌گیریم، متباقی داش‌ها که متواتر مأمورین ما به ساحه غرض گرد آوری درآمد‌ها رفتند، تهدید شدند.»
از سویی هم شماری از صاحبان داش‌های خشت‌پزی در ولسوالی ده‌سبز می‌گویند که سالانه شانزده هزار افغانی به اتحادیه خشت‌پزان ده‌سبز می‌پردازند و نیز کسانی که خودشان را صاحبان زمین معرفی می‌کنند، بی آن که سندی نشان بدهند سالانه از آنان چهارصد هزار افغانی می‌گیرند.
الماس، منشی یکی ازداش‌های خشت‌پزی در ده‌سبز، گفت: «صاحبان این زمین‌ها قباله شرعی ندارند، اما می‌گویند که در گذشته‌ها این جا گندم للمی کشت می‌کردند، یا هم نیاکان ما این‌جا زندگی می‌کردند. اما دولت می‌گوید که این‌جا زمین‌ها مربوط به شهرک است.»
صاحبان داش‌های خشت می‌گویند، از هر موتر خشتی که از ده‌سبز بیرون می‌شود، یک صد و پنجاه افغانی به نام عواید دولت گرفته می‌شود، اما آنان نمی‌دانند که این پول به کجا می‌رود.