نخستین تلویزیون در کشور زیر نام «تلویزیون خلق افغانستان» در سال سیزده صد پنجاه و هفت هجری خورشیدی به گونه رسمی نشراتاش را آغاز کرد.
پس از گشایش نخستین تلویزیون در کشور، تا بیست و سه سال تنها یک تلویزیون در افغانستان نشرات داشت، اما پس از سقوط نظام طالبان بر شمار تلویزیونهای خصوصی در کشور افزوده شده است و هم اکنون نود و پنج تلویزیون نشرات دارند.
این تلویزیون در سال سیزده صد و پنجاه و هفت هجری خورشیدی در زمان نورمحمد ترکی، رییس جمهور پیشین کشور، آغاز به فعالیت کرد.
نخستین گردانندهگان در یگانه تلویزیون کشور با آزادیهای که در نظام آن زمان داشتند، بسیار متفاوت از خبرنگاران و گردانندهگان کنونی در دهه دموکراسی ظاهر میشدند.
عزیز محمد خان زاد، کارمند تلویزیون ملی، گفت: «کارمندانی که در آن زمان در تلویزیون خلق افغانستان کار میکردند در کشورهای بیرونی آموزش دیده بودند.»
تلویزیون خلق افغانستان با بیش از دو صد کارمند در مدت بیست و سه سال یگانه تلویزیون کشور بود و با سه ساعت نشرات در روز به فعالیت آغاز کرد.
نعیم، مسوول حفظ آرشیف تلویزیون ملی افغانستان، گفت: «آن زمان همگی تلویزیون نداشتند و برای شهروندان در بخشهای از کابل تلویزیونهای نصب شده بود تا همگی بتوانند برنامههای تلویزیون را ببینند.»
پس از فروپاشی رژیم طالبان این یگانه تلویزیون کشور با نام تلویزیون ملی افغانستان به نشرات آغاز کرد. مسوول نشرات کنونی تلویزیون ملی افغانستان میگوید در زمان طالبان نزدیک به شش سال تلویزیون ملی هیچ نشرات نداشت، اما اکنون با پنج زبان در سراسر کشور بیست و چهار ساعت نشرات دارد.
عبدالغنی مدقق، مسوول نشرات تلویزیون ملی، گفت: «اکنون از نگاه کیفیت و محتوا بسیار تغییرات در برنامههای تلویزیون ملی افغانستان آمده است و ما بیست و چهار ساعت برنامه نیز داریم.»
هفده سال پیش با آغاز دوره تازه دموکراسی و آزادی بیان و آزادی رسانهها، بر شمار رسانهها در کشور افزوده شد. اکنون نود و پنج تلویزیون در کشور فعالیت دارند که از سوی نهادهای پشتیبان رسانهها و خبرنگاران، قدرت نخست در کشور شمرده میشود.
فریده نیکزاد، رییس نهاد پشتیبان از زنان خبرنگار در افغانستان، گفت: «آن زمان رسانهها تنها فعالیتهای زمامداران آن زمان را پخش میکردند، اما اکنون صدای مردم استند و عدالت خواهی میکنند.»
آزادی رسانهها ونشرات تلویزیونی کنونی در افغانستان حتا در بسیاری از کشورهای منطقه بینظر اند.