هرچند حضور کودکان کارگر در پایتخت تازگی ندارد؛ اما همزمان با آغاز ماه رمضان، شمار این کودکان در جاده‌های کابل بیشتر از پیش شده است.
بسیاری از این کودکان می‌گویند که به علت چالش‌های اقتصادی ناگزیر هستند که کارهای شاق انجام دهند.
یحیا که با ده سال سن در یکی از ترمیم‌گاه‌های موتر کار می‌کند، در باره وضعیت اقتصادی خانواده خود گفت: «اگر کشور ما خوب و پیشرفته باشد، زندگی ما خوب می‌باشد و ما هم درس می‌خوانیم ولی حالا به‌خاطر همین اقتصاد است که در این‌جا کار می‌کنیم تا یک لقمه نان حلال پیدا کنیم.»
مصطفی کودک کارگر به خبرنگار طلوع‌نیوز گفت: «در مستری‌خانه کار می‌کنم. پدرم کراچی‌ران است و در سرای شمالی کار می‌کند. این‌جا آمدم تا چیزی را یاد بگیرم.»
در همین حال شماری از باشنده‌های پایتخت از حکومت سرپرست می‌خواهند تا برای این کودکان زمینه آموزش را فراهم بسازد.
نثاراحمد باشنده کابل گفت: «حدود چهل دکان در این منطقه است. در هر دکان دو تا سه کودک به حیث شاگرد می‌باشد، باید این‌ها [کودکان] درس بخوانند، ما از دولت می‌خواهیم برای این کودکان زمینه آموزش را فراهم کند.»
آصفه ستانکزی فعال حقوق کودک درباره جلوگیری از افزایش کودکان کارگر چنین دیدگاه دارد: «برای جلوگیری و کاهش فعالیت‌های کودکان کار، جدا از کمک‌های مالی باید زیرساخت‌های آموزشی و فرهنگی در نظرگرفته شود.»
سمیع‌الله ابراهیمی سخن‌گوی وزارت کار و امور اجتماعی می‌گوید که این وزارت بیش از ۲۵هزار کودک کارگر و گدا را در دو سال پسین از سطح شهر گردآوری کرده و تلاش‌های آنان هم‌چنان در این راستا جریان دارد.
آقای ابراهیمی افزود: «تقریبا ۲۵هزار کودک هستند، کودکانی اند که مصروف کار شاق و تکدی‌گری بودند، به همین خاطر وزارت کار و امور اجتماعی این کودکان را تشخیص و تثبیت کرده و نظر به مستحق بودن شان از طریق جمعیت هلال احمر کمک کرده است.»
سازمان نجات کودکان پیش از این گفته بود که میزان کودکان کارگر در افغانستان در مقایسه با سال پار ۳۸ درصد افزایش یافته است.
دیدگاه تان در این باره