گفتههای رییس جمهور غنی در بارۀ این که وی دشوارترین کار جهان را به پیش میبرد، با واکنشهایی رو به رو شده است.
برخی از مقام های پیشین حکومت و اعضای مجلس نمایندهگان، این گفتههای رییس جمهور را گونهیی از خود شیفته گی آمیخته با ناتوانی در کار می دانند.
اعضای مجلس نمایندهگان می گویند که کار رییس جمهور نسبت به روسای جمهور کشورهای قدرتمند، بسیار ساده و ناچیز است.
شیوا شرق، آگاۀ مسایل سیاسی در این باره گفت: «چنین چیزی، به نظر من ناشی از یک سر خورده گی و شکست در برابر انجام مسؤولیت برای مردم افغانستان است که آقای اشرف غنی عنوان کرده است که دشوار ترین کار جهان را به عهده دارد یک لافی بیش نیست و اعترافی به یک شکست بیش.»
مولوی عبدالرحمان رحمانی، عضو مجلس نماینده گان نیز افزود: «ما کار ساعت ها را نمیخواهیم؛ یک ساعت کار کند که نتیجه برای ملت داشته باشد. آیا کارش این بوده است که در داخل ارگ کشمکش پیدا کرده؟ با معاون خود دست و گریبان است، با شریک سیاسی خود که در داخل ارگ برایش جا داده به عنوان قصر سپیدار با او در جنجال باشد؟ بر سر تقسیم قدرت همرای شان جنگ کند با والی خود درگیر باشد، با پارلمان و با قوه قضایه و با سارنوال درگیر باشد.»
در این میان برخی دیگر، رییس جمهور را به انحصار قدرت متهم می سازند و می گویند که شاید بدست گرفتن تمام کارها در حکومت، بر رییس جمهور فشار آورده است.
اجمل بلوچ زاده، آگاۀ مسایل سیاسی بیان داشت: «رییس جمهوری که هم نقش وزیر دفاع را داشته باشد، هم نقش وزیر خارجه را داشته باشد، هم نقش وزیر زراعت را داشته باشد، هم نقش ریاست جمهوری را داشته باشد، نقش والی را هم داشته باشد، نقش ولسوال را هم داشته باشد، نقش وکیل پارلمان را هم داشته باشد؛ بخواهی نخواهی یک کار بسیار سخت و دشوار می شود. به این لحاظ، رییس جمهور باور به تیم ندارد و باور به کار جمعی و کار مشارکتی ندارد.»
با این همه، بسیاریها می پرسند که اگر رییس جمهور دشوار ترین کار در جهان را انجام می‌دهد، پس چرا به ادامۀ قدرت علاقه دارد.؟