شماری از بیجاشده گانی که در نبردها خانه های شان را ترک کرده اند و نیز اعضای شورای ملی می گویند که در بیشتر بخش هایی که از طالبان آزاد شده اند، نه نیروهای دولتی حضور دارند و نه اداره های دولتی، فعال استند.
در همین حال، شماری از بیجا شده گانی که می گویند مناطق شان از طالبان پس گرفته شده اند، هنوز نتوانسته اند به خانه های شان برگردند.
به گفتۀ آنان، جنگنده های دولتی و خارجی هم، گاهی بر فراز این بخش ها، در پروازند و بر اهدافی، به بمباران می پردازند.
غلام محمد چهل و هفت ساله می گوید که او و خانواده اش، هنوز گزینه برگشت را ندارند. اعضای خانوادۀ غلام محمد می گویند که هم خانۀ شان در جنگ ولسوالی چهاردره کندز ویران شده است و هم می ترسند با برگشت به منطقه شان، به گونه اشتباهی، آماج بمباران جنگنده های دولتی و خارجی قرار نگیرند؛ چیزی که در روزهای پیش، در همین ولسوالی رخ داد و به تلفات غیرنظامیان انجامید.
غلام محمد می افزاید: «هیچ چیزی برای ما برجا نمانده است! اکنون به این جا (شهر کندز) آمده ایم و در خانه های کرایی زنده گی می کنیم.»
زرمینه، باشندۀ ولسوالی چهاردرۀ کندز نیز تصریح می کند: «دربدر در همین جا مانده ایم و گاه حتا چیزی برای خوردن نداریم.»
تنها در کندز نه، بل در ولایت های دیگری که بخش هایی از آن ها را، در ماه های اخیر از دست طالبان گرفته اند، اوضاع به همین گونه است.
هاشم الکوزی، رییس کمیسیون دفاعی مجلس سنا در این باره گفت: «حتا گاهی این هم برای نیروهای دولتی دقیق گزارش داده نمی شود که در ساحه طالبان مانده اند و یا به گونه کامل پاکسازی شده است؛ زیرا در بسیاری از بخش ها، طالبان در خانه های مردم پنهان می شوند و جنگ افزارهای شان را هم مخفی می سازند.»
حضور گستردۀ نیروهای دولتی در بخش هایی که از طالبان پس گرفته می شوند و نیز فعال شدن اداره های دولتی در این بخش ها، از نیازهایی دانسته می شوند که در برگشت خانواده های بیجا شده به این بخش ها، اثرگذار می توانند بود.
عبدالقیوم سجادی، عضو مجلس نماینده گان می گوید: «هم انجام عملیات تصفیه یی لازم است، به خصوص انجام عملیات هوایی در بعضی ساحاتی که مرکز تجمع دشمن است، و هم مهم تر از آن، حراست و نگهداری از مناطق تصفیه شده است.»
فضل رحمان رحیمی، فعال جامعه مدنی نیز می افزاید: «وفتی که در یک ولسوالی، ولسوال نباشد، وقتی که خدمات برای مردم نباشد، تنها از جنگ مردم چه گرفته می توانند؟»
در چنین اوضاع، وزارت دفاع ملی، از برنامه های تازه، برای تأمین امنیت در این بخش ها، سخن می گوید.
دولت وزیری، سخنگوی وزارت دفاع ملی می گوید: «قوت های منطقه یی تشکیل می شوند و آنان فقط برای همین استند که مناطق مورد نظر را نگه دارند که در تشکیل این قوت ها، از سربازان احتیاطی که در اردو استند، کار گرفته می شود.»
تأمین امنیت بخش هایی که در عملیات های نیروهای دولتی، آزاد می شوند، از بزرگ ترین چالش های فراراه این نیروها، بوده است.
چیزی که پرداختن به آن، اکنون به یکی از اولویت های راهبرد چهارساله وزارت دفاع ملی، مبدل شده است.