حامد کرزی، رییس‌جمهور پیشین افغانستان در سخنرانی اش در نهاد پژوهشی رایل انستیتوتشن لندن از راهبرد تازه  واشنگتن در باره افغانستان و جنوب آسیا انتقاد کرده و گفته است که امریکا در این راهبرد بایستی به صلح تمرکز میکرد نه جنگ. 

کرزی با انتقاد از ماموریت نظامی واشنگتن در افغانستان گفته است که پناه‌گاه‌های امن هراس افگنان در بیرون از مرزهای افغانستان فعال استند، اما امریکا جنگ را در روستا‌های افغانستان پیش می برد.

در همین حال یک بانوی افغان در بریتانیا آقای کرزی را به باد انتقاد گرفت و او را یک دلقک خطاب کرد.

حامد کرزی گفته است:"چی کسانی به داعش پول می پردازند؟ چی کسانی به گروه های دیگر پول می پردازد؟ چی کسانی استند که با چرخبال‌های سفید بی نشان در هر بخش افغانستان به گروه های تند رو جنگ افزار فراهم می سازند و به آنان آموزش و مشوره میدهند؟ ایالات متحده باید به این پرسش ها پاسخ بدهد."

در این میان یک زن افغان، سیاست‌های رییس‌جمهور پیشین به ویژه برادر خطاب کردن وی به طالبان را سخت به باد انتقاد می گیرد.

آرزو نوبهار، معترض به سیاست‌های کرزی خطاب به وی گفت:"تصور کنید این خون آن جوانانی است که هر روز در برابر طالبان می جنگند، و طالبان برادران آقای کرزی استند، من نمی دانم که برادران مشروع اش استند یا غیر مشروع. بنا براین سوال این است که آیا میتوانید این بازی خنده آور را متوقف سازید و به گونه جدی در برابر مردم تان احساس مسوولیت داشته باشید."

کرزی در جواب به خانم معترض گفت:"خواهر عزیز، من با شما موافق استم."

معترض افزود:"ببخشید من نمی خواهم شما را برادر خطاب کنم، من آرزو نوبهار استم."

در این میان برخی از نماینده‌گان مجلس در باره انتقاد‌های رییس‌جمهور پیشین از واشنگتن و نیز برادر گفتن اش به طالبان چنین می‌گویند.

کلپ رمضان بشردوست - مجلس نماینده گان گفته است:" در سیزده سال یا چهارده سال که کرزی گفت برادر چی نتیجه یی داشت؟ بزرگترین نتیجه را برای کرزی داشت،امروز می گویند ثروت کرزی با ثروت بزرگترین ثروت مدار ها رقابت می کند، طالبان و جنگ طالبان بودند که  برای رهبران جهادی کاخ شد و ثروت شد."

فرهاد صدیقی، عضو دیگر مجلس گفت:"من فکر می کنم که صحبت های آقای کرزی درست است و امریکاییان می خواهند که پروژه داعش را تقویت بکنند و طالبان را از بین ببرند."

نماینده گان مجلس می گویند که حامد کرزی خود به کمک امریکا به ریاست جمهوری رسید.

وی بیش از یک دهه افغانستان را رهبری کرد و در سال های پایانی کارش بود که سر مخالفت با واشنگتن را گرفت و اکنون ماموریت واشنگتن در افغانستان را ناکام می‌داند.