مقام‌های وزارت دفاع ملی امروز (سه شنبه ۲۴ اسد) اعلام کردند که این وزارت یک هیئت بلند پایه را برای بررسی وضعیت شفاخانه چهارصد بستر سردار محمد داود تعیین کرده است.

این تصمیم پس از آن اتخاذ گردید که شکایت‌هایی در بارۀ رسیده‌گی به وضع بیماران ارتش در این شفاخانه، به بیرون درز کردند.

این وزارت می‌گوید که به بخش مالی این وزارت دستور داده شده است تا تمامی نیازهای شفاخانه محمد داوود را تأمین کند.

دانه گُل یکی از سربازان ارتش ملی است که از ولایت پکتیا آمده است تا به هم‌سنگر بدخشانی اش که در جنگ، چشمانش را از دست داده است، کمک کند.

این سرباز ارتش می‌گوید که دوستش، اکنون در شفاخانه محمد داوود، بستر است؛ اما پزشکان این شفاخانه، همواره به او نسخه‌هایی می‌دهند که گفته می شود داروهای این نسخه در خود این شفاخانه وجود ندارد.

دانه گُل - سرباز ارتش گفته است:"در این جا (شفاخانه) اگر دختر کدام جنرال بیاید، داکتر فوری به جنرال زنگ می زند و جنرال هم می گوید که به دخترم، دوای عالی بدهی! اما سرباز زخمی افتاده است و کسی از وی پرسان نمی کند! من پول دوای این نسخه هایی را که به دوستم می دهند از کجا کنم؟ من هم سرباز وزارت دفاع استم، از کدام ارگان دیگر نیستم! اگر می خواهند که خیرات گردآوری کنم، می کنم؛ چون دوستم نیاز دارد."

وی که از وضع همسنگرش، سخت غم آلود و خشمگین است، از حکومت می خواهد که به این نابسامانی پایان دهد.

دانه گُل می افزاید:"صدای مرا به این دزدان برسانید که یک دزد (...) و  (...) شان موضوع را بفهمد و به شفاخانه سری بزند درد دل یک سرباز را بداند و ببیند که سرباز چطور افتاده است و کسی احوالش را نمی پرسد."

آگاهان امور نظامی، از پیامدهای این بی پروایی ها به نظامیان زخمی، در کشور، هشدار می دهند.

محسن مختار،  نظامی پیشین گفت:"زخمی محاربوی، نباید یک پول را هم از جیب خوبد مصرف کند! کُل تداوی وی رایگان است، به پول دولت است و دولت مجبور و مکلف است که این زخمی را یا در داخل کشور تداوی کند و یا در خارج کشور."

در همین حال، وزارت دفاع ملی، از آغاز بررسی ها در باره چنین شکایت ها از شفاخانه محمد داوود، خبر می دهد.

دولت وزیری، سخن‌گوی وزارت دفاع ملی گفته است:"یک هیئت بسیار بزرگ را تعیین کرده اند و روان کرده اند به چهارصد بستر که ببیند کدام دوا نیست و رییس مالی را گفتند که هرقدر پول کار می شود، برای شان بدهید که دوا را از بازار بخرند."

در باره رسیده‌گی نشدن به شماری از نظامیان زخمی و نیز بی پروایی در برابر برخی از خانواده های آن نظامیان که در جنگ جان باخته اند، همواره شکایت هایی وجود داشته اند.

پیش از این، فرمانده کل نیروهای خارجی درافغانستان، نیز گفته است که این کشور هرماه، چهار هزار سربازش را از دست می دهد و بیشتر این شمار، برخاسته از تلفات جنگی نیست؛ بل این نظامیان، از بهر نبود یک رهبری درست در ارتش و پولیس، وظیفه های شان را ترک می کنند.