نزدیک به پنجاه زن از ولایت‌های جنوب شرقی، شرقی و مرکزی کشور برای همه‌گانی ساختن مشکلات به کابل آمده‌اند.

این زنان که با پشتیبانی نهاد افغان سمون تولنه به کابل آمده‌اند، قصه‌های دردناکی از وضع زنده‌گی زنان و کودکان  در روستاها دارند.

از این میان یک زن  کهن سال که سه پسر سربازش را در نبردهای هلمند در دو سال گذشته از دست داده است، می‌گوید که عروس و نواسه‌های به جا مانده از سه فرزند جان باخته‌اش درشرایط ناگواری به سر می‌برند.

این زنان در آستانه هشت مارچ یا روز همبستگی زنان جهان به کابل آمده‌اند تا مشکلات زنان در ولایت‌های جنوب شرقی، شرقی و مرکزی را به به گوش مقام‌های حکومتی برسانند.

این زن که با چهار نواسه‌اش از هلمند آمده است می‌گوید وی در دو سال گذشته سه فرزند  پولیس‌اش  را در نبردهای این ولایت از دست داده است.

ذوالحجه، زن هلمندی، گفت: «از رییس جمهور و رییس اجراییه خواسته‌های دارم که برای ما توجه کنند. ما را مورد حمایت قرار دهند، من ناتوان شده‌ام. فرزند زخمی‌ام به کمک نیازمند است.»

یک آموزگار نوجوان به نماینده‌گی از زنان پکتیکا  آمده است تا پیام و خواست های زنان پکتیکا را به گوش مسئولین حکومت برساند.

انار گل که از کندهار آمده است می‌گوید جنگ‌ها خانه‌های آنان را ویران ساخته است و اکنون با اعضای دیگر خانواده‌اش 
 در خیمه‌ها زنده‌گی کند.

انارگل، باشنده کندهار، گفت: «از ما تا هنوز پرسان نشده است. خانه‌های ما ویران شدند و ما در زیر خیمه‌ها زنده‌گی می‌کنیم. وقتی گربه‌ای از روی خیمه ما می‌گذرد همه می‌ترسند و اگر سگی صدا می‌کشد نیز همه می‌ترسند.»

این زنان به پشتبانی نهاد افغان نهاد سمون به کابل آمده‌اند. مسوولان  این نهاد می‌گویند که در روزهای آینده این زنان با رییس جمهور و نخست بانوی کشور خواهند دید.

ذکیه وردک، یک تن از همکاران نهاد سمون، گفت: «ما خواستیم که زنان و دختران را از ولسوالی‌های دور دست و ولایت‌های ناامن به کابل دعوت کنند تا آنان مشکلات و خواسته‌های خودشان را مطرح کنند.»

یکی از انتقادهای نهادهای پشتیبان زنان در کشور این است که توجه مقام‌های حکومتی به مشکلات زنان درشهرهای بزرگ به ویژه کابل تا اندازه ملموس بوده است، اما زنان روستا نشین ازهیچ کونه حمایت حکومتی برخوردار نیستند.