یک روز پس از روشن شدن تصمیم حکومت برای مبدل ساختن منطقه وزیر محمد اکبرخان، به یک «ساحه سبز» یا به شدت محافظت شده، از زمان گیر بودن این برنامه سخن گفته میشود.
شهرداری کابل می گوید که این برنامه، تا زمان ساخت و ساز راه های بدیل رفت و آمد برای مردم، به گونۀ کامل عملی نخواهد شد.
از روز شنبه این هفته، منطقه وزیر محمد اکبرخان، گواه ازدحامی شد که برخاسته از گذاشتن موانع سمنتی در کوچه های این منطقه بود. کاری که افزون بر واکنش تند مردم، به گفته برخی از منابع، ناخشنودی رییس جمهور را نیز به دنبال داشت.
این منابع می گویند که رییس جمهور، پیش از مبدل شدن وزیر محمد اکبرخان به یک ساحه سبز، بر نیاز ساخت و ساز راه های بدیل این بخش، برای رفت و آمد مردم، تأکید دارد.
با این حال روشن نیست که با مبدل شدن این منطقه به یک بخش به شدت محافظت شده، سرنوشت برخی از نهادهای غیر دیپلوماتیک، از جمله سه شفاخانه و نیز مکتبی که در وزیر محمد اکبرخان و اطراف آن واقع شده اند، چه خواهد شد؟
اما راه های بدیلی که به جای وزیر محمد اکبرخان، برای رفت و آمد مردم، در نظر گرفته شده اند، کدام ها استند؟
یکی از این راه ها که بدیل اصلی جاده وزیر محمد اکبر خان گفته می شود، جاده خامه یی است که از پشت شفاخانه چهارصد بستر سردار محمد داوود، می گذرد و به تپه وزیر محمد اکبرخان و از آن جا، به بخش هایی هم چون قلعه موسی و بخشی از جاده چهل متره میدان هوایی می انجامد.
دومین راه بدیلی که در نظر گرفته شده است و بیشتر به خاطر کاهش ازدحام، موثر دانسته می شود، جاده یی است که از مکروریان اول آغاز می شود و از کنار دریای کابل می گذرد و به مرکز شهر می انجامد.
نجیب الله الکوزی، رییس ناحیه دوم شهرداری کابل در این باره میگوید: «سرگ های که بدیل است، به زودترین فرصت طبق فرمان رییس جمهور، باید ساخته شود و به بهره برداری سپرده شود.»
و اما، این برنامه حکومت، در تأمین امنیت نهادهای دیپلوماتیک، تاچه اندازه مؤثر خواهد بود؟
محسن مختار، نظامی پیشین در این مورد می افزاید: «دولت بخاطر خدمت به مردم و ملت ساخته شده، نه به خاطر حفاظت چند نفر.»
شهرداری کابل می گوید که نگرانی های شماری از نهادهای دیپلوماتیک، حکومت را به این تصمیم گیری، در باره منطقه وزیر محمد اکبرخان، ناگزیر کرده است.
گفته می شود که حمله انتحاری در برابر سفارت آلمان، از علت های افزایش این فشارهای نهادهای خارجی بر حکومت بوده است.