در روزهای اخیر، کشور گواۀ صف بندی‌های مخالفان سیاسی حکومت و نیز طرف داران حکومت، در برابر یک دیگر بوده است. اکنون شماری از اعضای مجلس نمایندهگان این رویارویی را بسیار خطرناک توصیف میکنند از به سر نرسیدن دورۀ حکومت در چنین شرایط هشدار میدهند.
عبدالحی آخند زاده یک عضو مجلس نمایندهگان، روز شبنه(۲۰ جوزا) در گفتوگو با طلوع نیوز، مبنی بر پیامدهای ویرانگر این جناح گیریها چنین گفت: «کشمکشی که به میان آمده است، می تواند برای افغانستان بسیار خطرناک تمام شود! اگر این وضع ادامه یابد، فکر نکنم دورهیی که در قانون اساسی، برای حکومت در نظر گرفته شده است، به پایان برسد.»
این همه، از یک رویداد هراس افگنانه در پایتخت که اعتراضات گستردۀ مردمی را هم به دنبال داشت، شروع شد.
اما، رفته رفته صف‌بندی‌های شماری از احزاب و گروه‌های ضد حکومتی که در میان شان چهره‌های شناخته‌شده‌یی هم حضور دارند، رنگ گرفتند.
از این میان، می‌توان از حزب جمعیت اسلامی، کسانی را مثل عطا محمد نور، والی بلخ، صلاح‌الدین ربانی، سرپرست وزارت امور خارجه و محمد اسماعیل از فرماندهان جهادی، نام بُرد.
در مقابل، حکومت هم پا پس نکشید و صف طرف‌دارانش، آهسته آهسته شکل گرفت.
گلبدین حکمتیار، رهبر حزب اسلامی، سید منصور نادری رهبر حزب پیوند ملی و سران حزب حق و عدالت، از چهره‌ها و احزابی استند که در این کشمکش‌ها، از موضع رییس جمهور غنی پشتیبانی کرده‌اند.
علاوه بر این احزاب و چهره‌ها، شماری از والیان نیز به طرفداری از حکومت در برابر این اعتراضها نشستهایی برگزار کرده اند.
هادی میران، آگاه روابط جهانی میگوید که اگر از خرد و تعقل سیاسی در این وضعیت کار گرفته نشود، ممکن افغانستان با دشواریهای بسیار جدی رو برو شود.
وی در این باره بیان داشت: «در چنین وضع، تنها چیزی که می تواند مردم افغانستان را از این دشوار گذر، به سلامت عبور بدهد، خرد، تعقل سیاسی و نگاه عاقلانه به پدیدههای پیرامون و برخورد عاقلانه با واقعیت های سیاسی در افغانستان می باشد.»
در چنین اوضاع، برخی از چهره‌هایی که همواره در این ماجراها دخیل بوده‌اند، تاکنون موقف روشنی نداشته‌اند. از این جمله می‌توان از عبدالله عبدالله، رییس اجراییه، عبدالرشید دوستم، معاون نخست رییس جمهور، سرور دانش، معاون دوم رییس جمهور، محمد کریم خلیلی رهبر حزب وحدت اسلامی افغانستان و محمد محقق معاون دوم ریاست اجراییه نام برد.
بار نخست نیست که حکومتی در افغانستان، با احزاب، گروه‌ها و حتا مردم، چنین درگیر می‌شود.
اما باورهایی وجود دارند که این بار، عمق این تنش‌ها بیشتر از پیش استند و برای حل این‌همه هم، باید گسترده تر از گذشته‌ها، تلاش شود.