شماری از کوچی‌ها در شمال کشور از دسترسی نداشتن به خدمات بهداشتی و آموزشی شکایت دارند.
آنان می‌گویند بیشتری فرزندان شان به دلیل آن که به مکتب دسترسی ندارند از آموزش بازمانده اند و اکنون توانایی خواندن و نوشتن را ندارند.
محمد اسماعیل، نمایندۀ کوچی های ولسوالی زاری ولایت بلخ که در همایشی از بهر بررسی مشکلات کوچی‌ها در مزارشریف شرکت کرده بود گفت: «ما کلینیک سیار نداریم، ما اصلأ مکتب نداریم به همین خاطر ما بسیار پس مانده‌ایم.»
کوچی‌ها از غصب علفچرهای شان توسط زورمندان محلی نیز شکایت می کنند. آنان از حکومت می خواهند که به مشکلات آنان رسیده گی کند.
زلمی، معاون شورای کوچی‌های بلخ در این باره بیان داشت: «علفچرهای ما توسط یک تعداد زورمندان غصب شده است که به زمین های زراعتی تبدیل شده است.»
آمار دقیق از کوچی‌ها در شمال کشور به دست نیست، اما نمایندۀ کوچی های زون شمال کشور می‌گوید که بیش از یکصدهزار خانوادۀ کوچی در ولایت‌های بلخ، سمنگان، جوزجان، سرپل و فاریاب زنده گی می‌کنند.
این کوچی ها از دسترسی نداشتن به آب آشامیدنی بهداشتی، مکتب و درمانگاه‌ها نگرانی می‌کنند.
محمدخان سلام، معاون تخنیکی و مسلکی ریاست عمومی کوچی ها، این مشکلات را می‌پذیرد و از تلاش ها برای از میان برداشتن آن تأکید می‌ورزد.
هرچند کوچی‌ها در شمال کشور می‌گویند که غصب علف‌چرها، آنان را با مشکل بزرگ روبرو ساخته است، اما معاون والی بلخ می‌گوید اگر کوچی ها در این ولایت اسنادی در این باره دارند، به مشکل آنان رسیده گی می‌شود.
محمدبشیر توحیدی، معاون والی بلخ در این مورد بیان داشت: «در قسمت غصب زمین مشکلات پیشروی مردم ما است که کوچی‌ها هم از آن استثنا نیستند.»
او علاوه کرد: «اگر در ولایت بلخ مشکل داشته باشند و یا زمین شان غصب شده باشد یقینأ که ما در خدمت هستیم برای رفع از این مشکل.»
اما کوچی‌ها می‌گویند که سالهاست با این مشکل روبرو استند و حکومت برای از میان برداشتن مشکل آنان بی‌پروایی کرده است که ادامه این روند پیامدهای ناگواری را در پی دارد.