اسکی بازان بامیان هرچند امکانات بسنده ندارند، اما دلبسته‌گی آنان روز به روز به این ورزش، بیشتر می‌شود و امسال این اسکی بازان با برگذاری رقابت‌های اسکی روز جهانی زن را جشن گرفتند.

در این گزارش زنده‌گی خانواده‌یی به تصویر کشیده است که  چهار عضو آن ورزشکار استند و همه روزه در برابر نابرابری‌های جنسیتی مبارزه می کنند.

کودکان نیز دلبسته این ورزش دشوار اما هیجان انگیز استند.

نصرالله عادلی، ورزشکار، گفت: «ما امکانات بسنده نداریم، به گونه مثال اسکی حرفه‌یی نداریم. با این همه، جوانان هر جمعه به این‌جا می‌آیند و تمرین می‌کنند.»

دختران و پسران بامیان عاشق کوه و برف این‌جا استند و سردی‌های زمستان را با دلگرمی سپری می‌کنند. چنان‌که امروز روز جهانی زن را جشن می‌گیرند و از برنده‌گان رقابت‌های امروز قدردانی می‌کنند.

فریبا احمدی، اسکی باز، گفت: «همیشه به زنان می‌گویم و آرزوی من هم همین است که باید قوی باشند. تفاوتی میان زن و مرد وجود نداشته باشد. هر کسی که هر چه می‌خواهد باید بتواند انجام دهد. چه ورزش باشد و چه درس و آموزش.»

اسکی بازانی که مقام‌های دوم و سوم را در رقابت‌های امروز گرفتند، خواهران استند و با پدر، مادر و برادری در گوشه‌یی از بامیان زنده‌گی می‌کنند.

ذکیه پنج سال است که اسکی بازی می‌کند و خواهرش ریحانه سال پیش به این ورزش دل بست. ذکیه فرزند بزرگ و نان آور خانواده‌اش است. وی در یکی از مهمان خانه‌های بامیان کار می‌کند.

ذکیه گفت: «اوضاع زنان در بامیان به گونه‌یی خوب شده است. یعنی این فرهنگ که به دختران اجازه بدهند بروند برون، کار کنند، درس بخوانند ویا هر کار دیگری که بخواهی بکنی، به گونه در میان مردم جا افتاده است.»

ریحانه، ورزشکار، گفت: «من وقتی دیدم، مهدی، ذکیه و پدرم اسکی می‌کنند، من هم خواستم یاد بگیرم. اکنون خیلی خوشحالم. سال پار وقتی شروع کردم، مربی نداشتم. خودم با کمک ذکیه، مهدی و پدرم یاد گرفتم.»

این خانواده به این باور است که کلیشه‌های جنسیتی باید شکسته شوند.

داوود محمدی، ورزشکار، گفت: «من میان مهدی، ذکیه، ریحانه و همسرم هیچ تفاوتی نمی‌گذارم. تمام اینان را به یک چشم می‌بینم. و همه شان را در ورزش و یا هر فعالیت دیگری تشویق می‌کنم.»