وزارت دفاع ملی می‌پذیرد که در دو ماه پسین نزدیک به ۱۰ چرخ‌بال ارتش سقوط کردند.
گفته می‌شود که نقایص فنی، درست ترمیم‌نشدن چرخ‌بال‌ها و پروازهای بیش‌از اندازۀ خلبانان، از علت‌های اصلی سقوط این چرخ‌بال‌ها استند.
محمد رادمنش، معاون سخنگوی وزارت دفاع ملی، از واشنگتن و ناتو می‌خواهد به هر گونه‌یی که شود، نیروهای هوایی افغانستان را باید با تجهیزات معیاری جنگی بسیج کنند.
آقای رادمنش می‌گوید: «چرخ‌بال‌های سقوط‌کرده، کمتر از ۱۰ فروند است، ولی ما اکثر از این‌ها را ترمیم کردیم؛ این‌ها به شکل اضطراری به زمین نشست کردند، یا به تانکی تیل گلوله خورده بودند، یا عوارضی بودند که به خیمه اثابت کرد و یا هم عوارض دیگری که مربوط به تخنیک طیاره می‌شود.»
در دو ماه پسین تنها در غرب کشور، کم‌ازکم سه چرخ‌بال ارتش سقوط کردند. سقوط یکی از این چرخ‌بال‌ها جان جنرال محیی‌الدین غوری، فرمانده قول اردوی ۲۰۷ ظفر را گرفت.
عتیق‌الله امرخیل، نظامی پیشن، می‌گوید: «قبل از پرواز جاهایی که لازم است در تعلیم‌نامه، دیده نشده باشد، سقوط می‌کند. اگر پیلوت‌ها بیش‌از حد خسته شده باشند، بیش‌از حد پروازکرده باشند و انرژی کافی نداشته باشند، امکان سقوط وجود دارد.»
بیشترین چرخ‌بال‌های ارتش ساخت روسیه استند. ساخت ترمیم‌گاه‌های این چرخ‌بال‌ها از تعهدات روسیه بوده‌است؛ اما به نظرمی‌رسد که با تیره‌گی روابط مسکو با واشنگتن و ناتو، کار ساخت این ترمیم‌گاه‌ها نیز معطل شده‌اند.
میرزامحمد یارمند، معین پیشین وزارت امور داخله، می‌گوید: «به همان شکلی که طیاره‌ها باید چک شود، در نبود ترمیم‌گاه و در عدم دقت کامل و عدم رعایت ستندرد، این عوارض به وجود می‌آید، چون ما این امکانات را نداریم.»
تعهد ناتو و واشنگتن به کابل این است که نیروهای هوایی افغانستان را با معیارهای ناتو بسیج خواهند کرد.